Powoduje

Niektórzy ludzie rodzą się z kifozą, gdy występuje naturalnie występująca nieprawidłowość w kręgosłupie. Kifoza może być również stanem nabytym. Szczególnie nastolatki mogą rozwinąć kifozę z powodu złej postawy, zwłaszcza dziewczęta w wieku od 12 do 15 lat. Młodzieńcza kifoza nazywana jest chorobą Scheuermanna.

Złamania kompresyjne są często związane z rozwojem wielu przypadków kifozy dorosłych, ponieważ powodują zaklinowanie kręgów, zmniejszając przestrzeń między każdym kręgiem. Złamania te mogą wystąpić w wyniku zwyrodnienia dysków, zapalenia stawów, osteoporozy i kręgozmyku. Osoby z osteoporozą mogą rozwinąć kifozę z powodu osłabienia i ucisku w kręgach. Kifozę u tych osób leczy się agresywnym działaniem przeciw osteoporozie, aby zapobiec dalszemu osłabieniu kości.

​

Objawy

Objawy kifozy są podobne do objawów skoliozy. Należą do nich nierówne ramiona, klatka piersiowa, biodra, łopatki, talia lub tendencja do pochylania się na jedną stronę. W innych przypadkach nie ma widocznych objawów. Aby zdiagnozować osobę ze skoliozą, poproś ją o dotknięcie palców stóp. Jeśli jedna lub obie łopatki są wystające, talia jest przesunięta lub żebra są nierówne, może występować kifoza. Kifoza jest również nazywana „garbusem” ze względu na zgarbiony wygląd często obserwowany u pacjentów. Inne objawy to zmęczenie i trudności w oddychaniu.

​

Diagnoza

Poniżej przedstawiono niektóre narzędzia diagnostyczne, których lekarz może użyć, aby uzyskać wgląd w stan pacjenta i ustalić najlepszy plan leczenia.

• Historia medyczna: Przeprowadzenie szczegółowej historii medycznej pomaga lekarzowi lepiej zrozumieć możliwe przyczyny bólu pleców i szyi, co może pomóc w określeniu najbardziej odpowiedniego leczenia.

• Badanie fizykalne: Podczas badania fizykalnego lekarz spróbuje zlokalizować źródło bólu. Można również przeprowadzić proste testy elastyczności i siły mięśni.

• Promienie rentgenowskie są zwykle pierwszym krokiem w metodach badań diagnostycznych. Zdjęcia rentgenowskie pokazują kości i przestrzeń między kośćmi. Mają jednak ograniczoną wartość, ponieważ nie pokazują mięśni i więzadeł.

• MRI (obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego) wykorzystuje pole magnetyczne i fale radiowe do generowania bardzo szczegółowych obrazów wnętrza ciała. Ponieważ promienie rentgenowskie pokazują tylko kości, rezonans magnetyczny jest potrzebny do wizualizacji tkanek miękkich, takich jak dyski w kręgosłupie. Ten rodzaj obrazowania jest bardzo bezpieczny i zwykle bezbolesny.

• Tomografia komputerowa / mielogram: Tomografia komputerowa jest podobna do rezonansu magnetycznego, ponieważ dostarcza informacji diagnostycznych na temat wewnętrznych struktur kręgosłupa. Mielogram służy do diagnozowania wybrzuszenia dysku, guza lub zmian w kościach otaczających rdzeń kręgowy lub nerwy. Miejscowy środek znieczulający jest wstrzykiwany w dolną część pleców, aby znieczulić ten obszar. Następnie wykonuje się nakłucie lędźwiowe (nakłucie lędźwiowe). Barwnik jest wstrzykiwany do kanału kręgowego, aby ujawnić, gdzie leżą problemy.

• Elektrodiagnostyka: Testy elektryczne nerwów i rdzenia kręgowego mogą być wykonywane jako część diagnostyki. Testy te, zwane elektromiografią (EMG) lub somato sensorycznymi potencjałami wywołanymi (SSEP), pomagają lekarzowi zrozumieć, w jaki sposób twój stan wpływa na twoje nerwy lub rdzeń kręgowy.

• Scyntygrafia kości: Obrazowanie kości służy do wykrywania infekcji, nowotworów złośliwych, złamań i zapalenia stawów w dowolnej części szkieletu. Skany kości są również wykorzystywane do znajdowania zmian do biopsji lub wycięcia.

• Dyskografia służy do określenia wewnętrznej struktury dysku. Wykonywany jest za pomocą miejscowego środka znieczulającego i wstrzyknięcia barwnika do krążka pod kontrolą rentgena. Wykonuje się zdjęcie rentgenowskie i tomografię komputerową, aby zobaczyć skład dysku i określić, czy jego struktura jest normalna, czy nienormalna. Oprócz wyglądu dysku lekarz zauważy ból związany z tym zastrzykiem. Zaletą dyskogramu jest to, że umożliwia lekarzowi potwierdzenie poziomu dysku, który powoduje ból. Zapewnia to większy sukces operacji i zmniejsza ryzyko operacji na niewłaściwym krążku.

• Zastrzyki: Zastrzyki przeciwbólowe mogą złagodzić ból pleców i dostarczyć lekarzowi ważnych informacji o Twoim problemie, a także zapewnić terapię pomostową.

Leczenie

Podczas leczenia kifozy należy najpierw rozważyć przyczynę choroby. Niektóre przypadki wymagają operacji na wczesnym etapie, podczas gdy innym razem usztywnienie i fizjoterapia mogą być najlepszym sposobem działania. Chociaż usztywnienie może pomóc zmniejszyć objawy bólu, jest mniej skuteczne w naprawianiu podstawowego problemu zakrzywionego kręgosłupa, zwłaszcza u dorosłych. Programy wzmacniające i rozciągające mogą skutecznie zmniejszać objawy. Pływanie i inne formy ćwiczeń o niskim wpływie są korzystne. W przypadkach wymagających interwencji chirurgicznej celem jest zmniejszenie krzywizny oraz złagodzenie bólu i dyskomfortu przez długi czas.

​

Często zadawane pytania

Kiedy konieczna jest operacja w leczeniu kifozy?

Operacja jest zawsze traktowana jako ostateczność, podczas gdy bardziej konserwatywne metody są wypróbowywane w pierwszej kolejności. Ogólnie rzecz biorąc, operacja jest rozważana, gdy krzywa przekracza 75 stopni. Inne przypadki, w których operacja może być zalecana, dotyczą osób cierpiących na przewlekły ból i / lub szybko postępującą krzywiznę.

Jak zapobiegać kifozie?

Wzmocnienie mięśni pleców może pomóc w zapobieganiu złej postawie, która może prowadzić do kifozy. Osteoporozie, która może również powodować kifozę, można zapobiegać poprzez przyjmowanie wystarczającej ilości wapnia i witaminy D, regularne ćwiczenia i trening siłowy.

​

​

​