Search Results

KIFOZA Powoduje Niektórzy ludzie rodzą się z kifozą, gdy występuje naturalnie występująca nieprawidłowość w kręgosłupie. Kifoza może być również stanem nabytym. Szczególnie nastolatki mogą rozwinąć kifozę z powodu złej postawy, zwłaszcza dziewczęta w wieku od 12 do 15 lat. Młodzieńcza kifoza nazywana jest chorobą Scheuermanna. Złamania kompresyjne są często związane z rozwojem wielu przypadków kifozy dorosłych, ponieważ powodują zaklinowanie kręgów, zmniejszając przestrzeń między każdym kręgiem. Złamania te mogą wystąpić w wyniku zwyrodnienia dysków, zapalenia stawów, osteoporozy i kręgozmyku. Osoby z osteoporozą mogą rozwinąć kifozę z powodu osłabienia i ucisku w kręgach. Kifozę u tych osób leczy się agresywnym działaniem przeciw osteoporozie, aby zapobiec dalszemu osłabieniu kości. ​ Objawy Objawy kifozy są podobne do objawów skoliozy. Należą do nich nierówne ramiona, klatka piersiowa, biodra, łopatki, talia lub tendencja do pochylania się na jedną stronę. W innych przypadkach nie ma widocznych objawów. Aby zdiagnozować osobę ze skoliozą, poproś ją o dotknięcie palców stóp. Jeśli jedna lub obie łopatki są wystające, talia jest przesunięta lub żebra są nierówne, może występować kifoza. Kifoza jest również nazywana „garbusem” ze względu na zgarbiony wygląd często obserwowany u pacjentów. Inne objawy to zmęczenie i trudności w oddychaniu. ​ Diagnoza Poniżej przedstawiono niektóre narzędzia diagnostyczne, których lekarz może użyć, aby uzyskać wgląd w stan pacjenta i ustalić najlepszy plan leczenia. Historia medyczna: Przeprowadzenie szczegółowej historii medycznej pomaga lekarzowi lepiej zrozumieć możliwe przyczyny bólu pleców i szyi, co może pomóc w określeniu najbardziej odpowiedniego leczenia. Badanie fizykalne: Podczas badania fizykalnego lekarz spróbuje zlokalizować źródło bólu. Można również przeprowadzić proste testy elastyczności i siły mięśni. Promienie rentgenowskie są zwykle pierwszym krokiem w metodach badań diagnostycznych. Zdjęcia rentgenowskie pokazują kości i przestrzeń między kośćmi. Mają jednak ograniczoną wartość, ponieważ nie pokazują mięśni i więzadeł. MRI (obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego) wykorzystuje pole magnetyczne i fale radiowe do generowania bardzo szczegółowych obrazów wnętrza ciała. Ponieważ promienie rentgenowskie pokazują tylko kości, rezonans magnetyczny jest potrzebny do wizualizacji tkanek miękkich, takich jak dyski w kręgosłupie. Ten rodzaj obrazowania jest bardzo bezpieczny i zwykle bezbolesny. Tomografia komputerowa / mielogram: Tomografia komputerowa jest podobna do rezonansu magnetycznego, ponieważ dostarcza informacji diagnostycznych na temat wewnętrznych struktur kręgosłupa. Mielogram służy do diagnozowania wybrzuszenia dysku, guza lub zmian w kościach otaczających rdzeń kręgowy lub nerwy. Miejscowy środek znieczulający jest wstrzykiwany w dolną część pleców, aby znieczulić ten obszar. Następnie wykonuje się nakłucie lędźwiowe (nakłucie lędźwiowe). Barwnik jest wstrzykiwany do kanału kręgowego, aby ujawnić, gdzie leżą problemy. Elektrodiagnostyka: Testy elektryczne nerwów i rdzenia kręgowego mogą być wykonywane jako część diagnostyki. Testy te, zwane elektromiografią (EMG) lub somato sensorycznymi potencjałami wywołanymi (SSEP), pomagają lekarzowi zrozumieć, w jaki sposób twój stan wpływa na twoje nerwy lub rdzeń kręgowy. Scyntygrafia kości: Obrazowanie kości służy do wykrywania infekcji, nowotworów złośliwych, złamań i zapalenia stawów w dowolnej części szkieletu. Skany kości są również wykorzystywane do znajdowania zmian do biopsji lub wycięcia. Dyskografia służy do określenia wewnętrznej struktury dysku. Wykonywany jest za pomocą miejscowego środka znieczulającego i wstrzyknięcia barwnika do krążka pod kontrolą rentgena. Wykonuje się zdjęcie rentgenowskie i tomografię komputerową, aby zobaczyć skład dysku i określić, czy jego struktura jest normalna, czy nienormalna. Oprócz wyglądu dysku lekarz zauważy ból związany z tym zastrzykiem. Zaletą dyskogramu jest to, że umożliwia lekarzowi potwierdzenie poziomu dysku, który powoduje ból. Zapewnia to większy sukces operacji i zmniejsza ryzyko operacji na niewłaściwym krążku. Zastrzyki: Zastrzyki przeciwbólowe mogą złagodzić ból pleców i dostarczyć lekarzowi ważnych informacji o Twoim problemie, a także zapewnić terapię pomostową. Leczenie Podczas leczenia kifozy należy najpierw rozważyć przyczynę choroby. Niektóre przypadki wymagają operacji na wczesnym etapie, podczas gdy innym razem usztywnienie i fizjoterapia mogą być najlepszym sposobem działania. Chociaż usztywnienie może pomóc zmniejszyć objawy bólu, jest mniej skuteczne w naprawianiu podstawowego problemu zakrzywionego kręgosłupa, zwłaszcza u dorosłych. Programy wzmacniające i rozciągające mogą skutecznie zmniejszać objawy. Pływanie i inne formy ćwiczeń o niskim wpływie są korzystne. W przypadkach wymagających interwencji chirurgicznej celem jest zmniejszenie krzywizny oraz złagodzenie bólu i dyskomfortu przez długi czas. ​ Często zadawane pytania Kiedy konieczna jest operacja w leczeniu kifozy? Operacja jest zawsze traktowana jako ostateczność, podczas gdy bardziej konserwatywne metody są wypróbowywane w pierwszej kolejności. Ogólnie rzecz biorąc, operacja jest rozważana, gdy krzywa przekracza 75 stopni. Inne przypadki, w których operacja może być zalecana, dotyczą osób cierpiących na przewlekły ból i / lub szybko postępującą krzywiznę. Jak zapobiegać kifozie? Wzmocnienie mięśni pleców może pomóc w zapobieganiu złej postawie, która może prowadzić do kifozy. Osteoporozie, która może również powodować kifozę, można zapobiegać poprzez przyjmowanie wystarczającej ilości wapnia i witaminy D, regularne ćwiczenia i trening siłowy. ​ ​ ​

Fizykoterapia Jedną z kluczowych cech, która odróżnia Spine Group Orlando od innych klinik zajmujących się leczeniem bólu pleców i szyi, jest nacisk na fizjoterapię specjalistyczną kręgosłupa. Pacjenci zostaną połączeni z terapeutą kręgosłupa, który posiada zaawansowane przeszkolenie w zakresie specjalistycznych technik terapii kręgosłupa. Terapeuci kręgosłupa, stowarzyszeni ze Spine Group Orlando, dysponują umiejętnościami i technikami ukierunkowanymi na łagodzenie bólu pleców i szyi. ​ Terapia ogólna a terapia specjalistyczna kręgosłupa Jedynym sposobem na trwałe złagodzenie bólu jest zmiana fizjologii pleców poprzez ćwiczenia, aby stały się one mocniejsze, bardziej elastyczne i odporne na kontuzje. Podczas gdy fizjoterapeuta ogólny może spędzać tygodnie próbując zamaskować ból za pomocą ciepła, lodu lub ultradźwięków, badania wykazały, że stosowanie tych pasywnych zabiegów „dobrego samopoczucia” nie zapewnia żadnych trwałych korzyści. Dlatego większość firm ubezpieczeniowych nie płaci już za dobre samopoczucie, pasywne zabiegi obejmujące ciepło lub lód. Uważają, że możesz to zrobić samodzielnie w domu. Kręgosłup to szczególny problem wymagający specjalnego szkolenia. Fizjoterapeuta ogólny często spotyka się każdego dnia z różnymi pacjentami, którzy cierpią z powodu problemów związanych z bólem łokci, kolan lub barków. Podczas gdy fizjoterapeuci ogólni są bardzo silni w przypadku wielu dolegliwości związanych z medycyną sportową, zazwyczaj mają bardzo ograniczone zrozumienie najlepszych sposobów leczenia określonych rodzajów problemów z plecami. W najlepszym razie mogli wziąć udział w kilku kursach terapii urazów pleców lub szyi. Opieka nad kręgosłupem może być złożona i wymaga intensywnego szkolenia, aby rozwiązać różnorodne problemy występujące w ośrodku kręgosłupa, takim jak Spine Group Orlando. Na przykład głównym celem terapeuty specjalizującego się w kręgosłupie jest umożliwienie pacjentowi wykonania dostosowanego programu ćwiczeń w domu już podczas pierwszej wizyty. Drugim celem terapeuty jest uniezależnienie pacjenta od terapii w krótkim czasie. Co to oznacza dla Ciebie? Zamiast otrzymywać ogólne podejście do leczenia, terapeuta kręgosłupa specjalizuje się w leczeniu bólu pleców i szyi. Ci terapeuci dysponują zaawansowanymi, praktycznymi umiejętnościami, które mogą pomóc złagodzić ból i przywrócić ruch uszkodzonych mięśni, tkanek i struktur kręgosłupa. Zamiast jednej szkoły myślenia, pacjenci mogą uzyskać dostęp do specjalistów o różnych umiejętnościach, którzy mogą dopasować najlepsze metody leczenia do konkretnego problemu. Terapia manualna Terapia manualna odnosi się do użycia rąk terapeuty w celu złagodzenia bólu. Stosując określone techniki, terapeuta kręgosłupa może złagodzić ból poprzez praktyczne ruchy stosowane w kręgach i obszarach tkanek miękkich. Osiąga się to nie biernie, za pomocą modalności, takiej jak lód lub ciepło, ale poprzez aktywne poruszanie stawami i tkankami. Specjalistyczna terapia kręgosłupa może obejmować techniki nauczane przez szkoły, w tym McKenzie, Paris, Ola Grimsby, Cyriax i szkołę terapii Maitland w Australii. Doświadczenie terapeuty manualnego zwykle zaczyna się od treningu fizjoterapeutycznego, po którym następuje zaawansowana edukacja w zakresie kręgosłupa, która odróżnia go od fizjoterapeutów ogólnych. Ta specjalistyczna edukacja może mieścić się w wielu filozofiach terapii manualnej, z których każda obejmuje unikalne techniki uśmierzania bólu, które pomagają pacjentom wrócić do funkcjonowania tak szybko, jak to możliwe. Niezależnie od konkretnej szkoły myślenia, najlepsi terapeuci kręgosłupa unikają stosowania modalności pasywnych, które nie przynoszą trwałej ulgi. Najczęściej zadawane pytania dotyczące terapii w Spine Group Orlando P. Co wyróżnia fizjoterapię kręgosłupa? O. Tak jak w medycynie panuje trend polegający na specjalizowaniu się lekarzy w endoprotezoplastyce kolan, ramion lub stawów, dokładnie to samo dzieje się w obszarze fizjoterapii. To dobra wiadomość dla pacjentów. Tak jak pierwszym krokiem lekarza jest uzyskanie stopnia doktora medycyny, tak pierwszym krokiem fizjoterapeuty jest uzyskanie licencji fizjoterapeuty. Większość ośrodków leczenia kręgosłupa i klinik terapeutycznych ma licencjonowanych fizjoterapeutów, którzy dzielą swój czas między pacjentów z bólem kolana, bioder, barku, dłoni, kostek i stóp. Eksperci odkryli jednak, że problemy z plecami i szyją mogą być trudne do leczenia i mogą nie reagować na ogólne techniki wyuczone w szkole terapeutycznej. Co gorsza, często zdarza się, że gdy terapia uogólniona nie przynosi ulgi w objawach, pacjent musi uciekać się do operacji kręgosłupa. W związku z tym terapeuci, którzy spędzają 100% swojego czasu z pacjentami z kręgosłupem, wcześnie dowiadują się, że potrzebują zaawansowanego szkolenia, aby pomóc pacjentom wyzdrowieć z bólu pleców i szyi bez operacji kręgosłupa. Im lepszy trening kręgosłupa, tym częściej osoba cierpiąca na ból pleców lub karku będzie mogła wrócić do zdrowia bez konieczności uciekania się do operacji kręgosłupa. P. Czym jest metoda McKenziego? A. Metoda McKenziego została opracowana około 40 lat temu przez terapeutę z Nowej Zelandii, który zauważył, że objawy bólu pleców i szyi można złagodzić poprzez specjalne rozciąganie i ruchy. Z biegiem lat technika ta ewoluowała, obejmując usystematyzowane podejście zaprojektowane, aby pomóc wielu osobom z objawami bólu pleców i szyi wyzdrowieć bez konieczności operacji. Terapeuci, którzy chcą nauczyć się Metody McKenziego, uczęszczają na specjalne kursy i przystępują do egzaminu potwierdzającego ich biegłość w tych specjalnych technikach. Jeśli zdadzą serię rygorystycznych egzaminów, które obejmują części A, B, C, D i E, zostają certyfikowanymi terapeutami McKenzie i mogą umieszczać inicjały „MDT” po swoim nazwisku. Metoda McKenziego (znana również jako Mechaniczna Diagnoza i Leczenie lub MDT) umożliwia wyszkolonemu przez McKenzie terapeucie kręgosłupa stosowanie „systemu” ocen i ruchów z pacjentem. Dzięki takiemu podejściu terapeuta McKenzie może ocenić, w jaki sposób objawy pacjenta reagują na różne ruchy lub utrzymujące się pozycje. Jeśli określony ruch przynosi ulgę w bólu, jest to dla terapeuty informacja o urazie dysku lub tkanki miękkiej, co z kolei wpływa na zaleconą terapię. Mówiąc inaczej, terapeuta pomaga pacjentowi odkryć, jakie konkretne ruchy zaczynają łagodzić ból, a następnie stosuje dodatkowe, uzupełniające ćwiczenia rozciągające, które sprzyjają gojeniu i łagodzeniu objawów. P. Jak będzie wyglądać fizjoterapia kręgosłupa? A. W innych klinikach z terapeutami ogólnymi mogłeś położyć się na stole, podczas gdy ktoś kładł ci gorące okłady lub lód na plecach. Lub twoja terapia mogła obejmować inne pasywne rzeczy, takie jak ultradźwięki. A może miałeś masaż. Firmy ubezpieczeniowe, które płacą za opiekę nad plecami, przeprowadziły szeroko zakrojone badania nad rzeczami, które łagodzą ból pleców — na dłuższą metę — i mają teraz zasady, które eliminują opłaty na rzecz klinik prowadzących „opiekę paliatywną”. Słowo „paliatywny” oznacza coś, co daje dobre samopoczucie, ale niczego nie leczy. Tak więc, chociaż masaż lub gorący okład mogą być przyjemne, nie zapewniają trwałych zmian w tkankach miękkich pleców lub szyi. Wpływ na twoje objawy jest tymczasowy iw pewnym sensie bezwartościowy, ponieważ nie trwa długo, a twój ból powróci. W całym kraju najlepsze kliniki leczenia kręgosłupa unikają rzeczy pasywnych, takich jak gorące okłady, lód i masaż. Zamiast tego kliniki specjalizujące się w kręgosłupie kładą nacisk na to, co wzmacnia plecy, czyni je bardziej elastycznymi i odpornymi na kontuzje. Innymi słowy, fizjoterapeuci kręgosłupa zrzeszeni w Spine Group Orlando kładą nacisk na specjalistyczne techniki kręgosłupa, rozciąganie i ćwiczenia, które pomogą Ci wyzdrowieć po urazie bez konieczności uciekania się do operacji. Na przykład u podstaw terapii kręgosłupa leży filozofia pomagania pacjentowi wziąć odpowiedzialność za własne zdrowie. Pokażemy Ci specjalne ćwiczenia, które są dostosowane do Ciebie. Korzystając z tej dostosowanej serii ćwiczeń rozciągających, masz zasoby, których potrzebujesz w domu, aby długoterminowo kontrolować objawy bólu pleców lub szyi. P. Jak działają ćwiczenia McKenziego? A. Ćwiczenia McKenziego opierają się na preferencjach kierunkowych. Pomagamy każdemu pacjentowi odkryć kierunek lub ruch, który poprawia mobilność lub funkcję w celu złagodzenia objawów. Może to być ruch prostowania, zginania tułowia, rotacji tułowia, cofania lub kombinacji ruchów. Po znalezieniu preferencji kierunkowej musimy odkryć optymalne obciążenie i wysiłek wymagany do osiągnięcia najlepszych wyników. P. Czy po zastosowaniu tej metody mój ból nogi lub ramienia ustąpi, czy też będę potrzebował operacji? A. Drugi aspekt Metody McKenziego dotyczy koncepcji „centralizacji” bólu. Korzystając z tych technik McKenziego, terapeuta może pomóc pacjentowi, który odczuwa ból promieniujący w dół nogi do okolicy kolana, w zmniejszeniu objawów bólowych, tak aby nie sięgały już tak daleko w dół nogi, a z czasem zmniejszały się i „centralizowały” ból, aż do w końcu znika. Niektórzy pacjenci z bólem promieniującym od szyi do ramienia i od pleców do nogi mogą bardzo dobrze reagować na te ćwiczenia i rozciąganie, które centralizują i ostatecznie całkowicie łagodzą ból. Należy jednak pamiętać, że za każdym razem, gdy wystąpią objawy, które obejmują promieniujący ból lub drętwienie do nogi lub ręki, należy wziąć pod uwagę te poważne objawy nagłe, które muszą zostać zbadane przez chirurga kręgosłupa lub fizjoterapeutę kręgosłupa, aby określić, czy się pogarszają, lub czy można je leczyć za pomocą terapii. Jeśli zignorujesz te objawy, mogą one spowodować trwałe uszkodzenie nerwów. Innym nagłym objawem jest jakakolwiek utrata kontroli nad jelitem lub pęcherzem.

Patient Forms | HIPPA

Opcje leczenia chirurgicznego Ważne jest, aby pacjenci zrozumieli, że nie ma szybkich lekarstw na ból. Osoby cierpiące na ból pleców lub szyi mogą stracić formę i przybrać na wadze w obszarach szyi i kręgosłupa. Lekarz kręgosłupa i terapeuta kręgosłupa może chcieć, abyś uczynił plecy silniejszymi, bardziej elastycznymi i bardziej odpornymi na przyszłe urazy. (i więcej tutaj o operacji, ale zrób to szybko) Chirurgia kręgosłupa Chociaż badania pokazują, że ponad połowa operacji kręgosłupa jest niepotrzebna, są chwile, kiedy operacja jest odpowiedzią. Czytaj więcej Chirurgia deformacji Krzywizna kręgosłupa większa niż 40 stopni zwykle wymaga operacji w celu prawidłowego wyrównania kręgosłupa i zespolenia kręgów. Czytaj więcej Sztuczny dysk Być może najbardziej oczekiwanym postępem w chirurgii kręgosłupa w ciągu ostatnich 20 lat było pojawienie się sztucznego dysku. Czytaj więcej Operacja zwężenia Zwężenie to stan, który może rozwinąć się z wiekiem, szczególnie u osób powyżej 50 roku życia. Charakteryzuje się zwężeniem kanału kręgowego, co powoduje ucisk na rdzeń kręgowy i nerwy, ponieważ nie ma dla nich wystarczająco dużo miejsca Czytaj więcej Zrost kręgosłupa Chirurg może użyć kości z biodra pacjenta lub z banku kości do stabilizacji dwóch kręgów po discektomii. Czytaj więcej Operacja kifozy Kyfoplastyka to rodzaj augmentacji kręgów w przypadku złamań kompresyjnych. Czytaj więcej Sztuczny dysk - szyja Podczas procedury fuzji uszkodzony dysk jest zwykle zastępowany kością z biodra pacjenta lub z banku kości Czytaj więcej Procedury bólowe Kręgosłup składa się z wielu kręgów ułożonych jeden na drugim. Pomiędzy tymi kośćmi znajdują się dyski, które działają jak amortyzatory. Czytaj więcej Fuzja lędźwiowa Transforaminal Lumbar Interbody Fusion (TLIF) jest zwykle używany do usunięcia zwyrodnieniowego dysku i zmniejszenia nacisku na korzenie nerwowe w odcinku lędźwiowym kręgosłupa. Czytaj więcej Korekcja flatback Zdrowy kręgosłup ma naturalną krzywiznę, która wymaga minimalnej energii do stania lub chodzenia. Po usunięciu krzywizny kręgosłupa wynikiem jest stan zwany „zespołem płaskiego grzbietu”. Czytaj więcej Sztuczny dysk — niski tył Każdego roku w Stanach Zjednoczonych przeprowadza się ponad 200 000 operacji zespolenia kręgosłupa w celu złagodzenia rozdzierającego bólu spowodowanego przez uszkodzone dyski w okolicy lędźwiowo-krzyżowej i szyi. Czytaj więcej Nowotwory kręgosłupa Guzy kręgosłupa są poważne i mogą potencjalnie zagrażać życiu. Czytaj więcej Opcje niechirurgiczne Odciążenie pleców Zmień tekst i spersonalizuj go. Kliknij tutaj, aby rozpocząć edycję. Czytaj więcej Fizykoterapia Zmień tekst i spersonalizuj go. Kliknij tutaj, aby rozpocząć edycję. Czytaj więcej Medycyna alternatywna Zmień tekst i spersonalizuj go. Kliknij tutaj, aby rozpocząć edycję. Czytaj więcej Naciągnięcie mięśnia/więzadła Zmień tekst i spersonalizuj go. Kliknij tutaj, aby rozpocząć edycję. Czytaj więcej Domowe środki zaradcze Zmień tekst i spersonalizuj go. Kliknij tutaj, aby rozpocząć edycję. Czytaj więcej Zastrzyki rdzeniowe Zmień tekst i spersonalizuj go. Kliknij tutaj, aby rozpocząć edycję. Czytaj więcej Opcje zapobiegawcze Zmień tekst i spersonalizuj go. Kliknij tutaj, aby rozpocząć edycję. Czytaj więcej Minimalnie inwazyjna Tradycyjna „otwarta” operacja kręgosłupa może wymagać kilku dni pobytu w szpitalu, ponieważ może obejmować 3-calowe nacięcie, podczas którego oddziela się mięśnie i tkanki w celu uzyskania optymalnego dostępu do miejsca urazu. Operacja zwykle powoduje uraz otaczających tkanek i pewną utratę krwi. Z tego powodu dotknięte chorobą tkanki i mięśnie potrzebują odpowiedniego czasu gojenia. Neuro Spine Institute korzysta z najnowszych małoinwazyjnych technik i oprzyrządowania, aby pomóc pacjentom w szybszym powrocie do zdrowia i umożliwić szybszy powrót do domu. Innowacyjne osiągnięcia w zakresie technik minimalnie inwazyjnych zapoczątkowały lepsze sposoby uzyskiwania dostępu do kręgosłupa przez chirurgów, a ponadto sprawiają, że proces rekonwalescencji jest bardziej płynny. W małoinwazyjnej chirurgii kręgosłupa wykonuje się mniejsze nacięcie, czasami o długości zaledwie pół cala. Chirurg wprowadza specjalne narzędzia chirurgiczne przez te małe nacięcia, aby uzyskać dostęp do uszkodzonego dysku w kręgosłupie. Wejście i naprawa uszkodzonego dysku lub kręgów odbywa się bez uszkodzenia pobliskich mięśni i tkanek przy użyciu minimalnie inwazyjnych technik. Minimalnie inwazyjna chirurgia kręgosłupa wymaga intensywnego szkolenia i doświadczenia, aby opanować posługiwanie się narzędziami, ale przynosi ogromne korzyści pacjentowi. O minimalnie inwazyjnym sprzęcie i technikach Cały sprzęt chirurgiczny używany w minimalnie inwazyjnej chirurgii kręgosłupa musi być w stanie przejść przez portal wielkości dziurki od klucza. Te portale są pozostawione podczas całej operacji, aby umożliwić specjalnie zaprojektowanym narzędziom chirurgicznym swobodne poruszanie się w kręgosłupie pacjenta i nie uszkadzać tkanki miękkiej przez wychodzenie i wprowadzanie sprzętu. Gdy portal zostanie usunięty pod koniec operacji, otaczające tkanki miękkie powoli wracają do swojego normalnego miejsca i wymagają jedynie niewielkiej liczby szwów, aby zamknąć ten obszar. Niektóre zabiegi chirurgiczne MIS odcinka piersiowego kręgosłupa mogą wymagać od anestezjologa specjalnego opróżnienia płuca znajdującego się najbliżej pola operacyjnego, a pacjent będzie oddychał drugim płucem przez cały czas trwania zabiegu. Uważa się to za bardzo powszechną praktykę, aby zapewnić chirurgowi kręgosłupa więcej miejsca na operację w odcinku piersiowym kręgosłupa. Korzyści z małoinwazyjnej chirurgii kręgosłupa obejmują: Mniejsze nacięcie i mniejsza blizna Mniejsze uszkodzenia tkanek i mięśni Mniejsza utrata krwi Mniejszy ból pooperacyjny Mniej bolesna rekonwalescencja Szybszy powrót do aktywności MIS – mikrodiscektomia Zmień tekst i spersonalizuj go. Kliknij tutaj, aby rozpocząć edycję. Czytaj więcej Mis - ILIF Zmień tekst i spersonalizuj go. Kliknij tutaj, aby rozpocząć edycję. Czytaj więcej Mis - TLIF Zmień tekst i spersonalizuj go. Kliknij tutaj, aby rozpocząć edycję. Czytaj więcej Mis - ALIF Zmień tekst i spersonalizuj go. Kliknij tutaj, aby rozpocząć edycję. Czytaj więcej Mis - XLIF Zmień tekst i spersonalizuj go. Kliknij tutaj, aby rozpocząć edycję. Czytaj więcej Mis - SI FUSION Zmień tekst i spersonalizuj go. Kliknij tutaj, aby rozpocząć edycję. Czytaj więcej

Ból pleców Nadwyrężenie kręgosłupa to dość szeroka kategoria zwana „urazem tkanek miękkich”, która obejmuje mięśnie, ścięgna i więzadła. Około 80% bólu pleców i szyi jest związane z mięśniami. Mięśnie brzucha lub mięśnie brzucha umożliwiają wygięcie pleców do przodu. Pomagają również w podnoszeniu. Mięśnie brzucha współpracują z mięśniami pośladków, aby podeprzeć kręgosłup. Mięśnie skośne poruszają się po bokach ciała, zapewniając dodatkowe wsparcie kręgosłupa. Inny rodzaj obciążenia dotyczy więzadeł kręgosłupa, które biegną z przodu iz tyłu trzonów kręgów. Ścięgna, które również łączą mięśnie kręgosłupa, mogą rozwinąć stan zapalny lub zapalenie ścięgien. Niektórzy uważają, że część tego, co sprawia, że mięśnie pleców są bardziej podatne na obciążenie, to fakt, że są krótsze niż inne duże mięśnie ciała. Mięśnie ud, które pozwalają nam chodzić, biegać i skakać, są dłuższe i mniej podatne na przeciążenia. Nadwyrężenie mięśnia uda jest bardzo niezwykłe. Powoduje Mięśnie pleców mogą napinać się lub kurczyć i tworzyć twardą grudkę, jak koń charley w nodze. Skurcze mięśni pleców mogą być spowodowane urazem i bólem, niezależnie od tego, czy źródłem jest napięcie mięśni, czy problem z dyskiem. Skurcz, definiowany jako mimowolny konwulsyjny skurcz włókien mięśniowych, może być rozdzierający. Skurcz mięśni może być stały lub pojawiać się w postaci fal skurczów. Twój mięsień wysyła ci sygnał, że został wypchnięty poza swoje możliwości. Objawy Objawem napięcia mięśni może być rozdzierający skurcz pleców, który jest bardzo bolesny. Diagnoza Poniżej przedstawiono niektóre narzędzia diagnostyczne, których lekarz może użyć, aby uzyskać wgląd w stan pacjenta i ustalić najlepszy plan leczenia. Historia medyczna: Przeprowadzenie szczegółowej historii medycznej pomaga lekarzowi lepiej zrozumieć możliwe przyczyny bólu pleców i szyi, co może pomóc w określeniu najbardziej odpowiedniego leczenia. Badanie fizykalne: Podczas badania fizykalnego lekarz spróbuje zlokalizować źródło bólu. Można również przeprowadzić proste testy elastyczności i siły mięśni. Promienie rentgenowskie są zwykle pierwszym krokiem w metodach badań diagnostycznych. Zdjęcia rentgenowskie pokazują kości i przestrzeń między kośćmi. Mają jednak ograniczoną wartość, ponieważ nie pokazują mięśni i więzadeł. MRI (obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego) wykorzystuje pole magnetyczne i fale radiowe do generowania bardzo szczegółowych obrazów wnętrza ciała. Ponieważ promienie rentgenowskie pokazują tylko kości, rezonans magnetyczny jest potrzebny do wizualizacji tkanek miękkich, takich jak dyski w kręgosłupie. Ten rodzaj obrazowania jest bardzo bezpieczny i zwykle bezbolesny. Tomografia komputerowa / mielogram: Tomografia komputerowa jest podobna do rezonansu magnetycznego, ponieważ dostarcza informacji diagnostycznych na temat wewnętrznych struktur kręgosłupa. Mielogram służy do diagnozowania wybrzuszenia dysku, guza lub zmian w kościach otaczających rdzeń kręgowy lub nerwy. Miejscowy środek znieczulający jest wstrzykiwany w dolną część pleców, aby znieczulić ten obszar. Następnie wykonuje się nakłucie lędźwiowe (nakłucie lędźwiowe). Barwnik jest wstrzykiwany do kanału kręgowego, aby ujawnić, gdzie leżą problemy. Elektrodiagnostyka: Testy elektryczne nerwów i rdzenia kręgowego mogą być wykonywane jako część diagnostyki. Testy te, zwane elektromiografią (EMG) lub somato sensorycznymi potencjałami wywołanymi (SSEP), pomagają lekarzowi zrozumieć, w jaki sposób twój stan wpływa na twoje nerwy lub rdzeń kręgowy. Scyntygrafia kości: Obrazowanie kości służy do wykrywania infekcji, nowotworów złośliwych, złamań i zapalenia stawów w dowolnej części szkieletu. Skany kości są również wykorzystywane do znajdowania zmian do biopsji lub wycięcia. Dyskografia służy do określenia wewnętrznej struktury dysku. Wykonywany jest za pomocą miejscowego środka znieczulającego i wstrzyknięcia barwnika do krążka pod kontrolą rentgena. Wykonuje się zdjęcie rentgenowskie i tomografię komputerową, aby zobaczyć skład dysku i określić, czy jego struktura jest normalna, czy nienormalna. Oprócz wyglądu dysku lekarz zauważy ból związany z tym zastrzykiem. Zaletą dyskogramu jest to, że umożliwia lekarzowi potwierdzenie poziomu dysku, który powoduje ból. Zapewnia to większy sukces operacji i zmniejsza ryzyko operacji na niewłaściwym krążku. Zastrzyki: Zastrzyki przeciwbólowe mogą złagodzić ból pleców i dostarczyć lekarzowi ważnych informacji o Twoim problemie, a także zapewnić terapię pomostową. ​ Leczenie Operacja nigdy nie jest odpowiednia dla nadwyrężonych mięśni. Podobnie jak w przypadku każdego urazu mięśni, naturalne jest, że osoba przestaje poruszać uszkodzonym obszarem i czeka, aż się zagoi. Jak na ironię, jest to działanie przeciwne do zamierzonego. Ograniczenie ruchu powoduje, że mięśnie słabną, stają się mniej elastyczne i mają mniejsze krążenie. W rzeczywistości delikatne rozciąganie i ćwiczenia to najlepszy sposób na wyeliminowanie urazu poprzez wprawienie go w ruch i zwiększenie krążenia. Zalecenia: Odpoczynek. Nakładaj lód przez pięć minut na raz przez pierwsze 48 godzin, a następnie przełącz na ogrzewanie. Weź leki przeciwzapalne, najlepiej ibuprofen, taki jak Advil lub Nuprin, zgodnie z zaleceniami na butelce. Acetominofen (Tylenol) można przyjmować w przypadku bólu, jeśli pacjent ma uczulenie na ibuprofen. Wypróbuj nasze domowe sposoby na przeziębienie. Pamiętaj jednak, że żadne ćwiczenie nie powinno sprawiać bólu. Przerwij, jeśli powodują nasilenie bólu lub objawów. Wizyta u niechirurgicznego specjalisty od kręgosłupa jest najbardziej odpowiednia w przypadku bólu pleców związanego z mięśniami. Zadzwoń do nas natychmiast, jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy alarmowe. ​ Często zadawane pytania Jaka jest różnica między zwichnięciem a nadwyrężeniem? Chociaż ktoś może argumentować, że te dwa słowa są różne, że zwichnięcie jest poważniejszym urazem niż nadwyrężenie, w rzeczywistości zwichnięcie i nadwyrężenie ewoluowały i oznaczają zasadniczo to samo dla lekarzy i prawników. Oba słowa odnoszą się do przepracowanego mięśnia, więzadła lub ścięgna, które jest nadmiernie rozciągnięte. Niektórzy mogą twierdzić, że napięcie odnosi się do rozciągania lub rozrywania mięśni lub ścięgien, podczas gdy skręcenie odnosi się do rozdzierania więzadeł lub tkanek w obszarze stawu. Na przykład, jeśli kości w stawie są wypychane poza wygodny zakres ruchu, staw może zostać skręcony. Innym słowem, które możesz usłyszeć, jest „skurcz mięśni”, w którym mięsień blokuje się w rozdzierającej, twardej bryle. Jaka jest różnica między prostym obciążeniem a poważniejszą przepukliną dysku? Większość ludzi błędnie myśli, że im bardziej rozdzierający ból, tym większe prawdopodobieństwo przepukliny dysku. Wcale tak nie jest. W niektórych przypadkach skurcz pleców może powalić na kolana. Osoba może odczuwać rozdzierający ból, ale jeśli jest to głównie w dolnej części pleców, prawdopodobnie nie jest to przepuklina dysku. Zazwyczaj przepuklina dysku w plecach będzie promieniować bólem do nogi lub ból promieniuje w dół ramienia, jeśli masz przepuklinę dysku w szyi.

Zwyrodnieniowa choroba dysku Przegląd Choroba zwyrodnieniowa dysków często pojawia się wraz z wiekiem, ponieważ dyski stają się bardziej kruche, mniej sprężyste i bardziej podatne na przepukliny. Choroba zwyrodnieniowa dysku jest najczęstszą diagnozą związaną z poważnym bólem pleców i szyi. Kiedy dysk przepuklina w kręgosłupie, chirurg może czasami po prostu usunąć część dysku. W innych przypadkach, gdy dysk jest bardziej uszkodzony i musi zostać usunięty, należy coś włożyć do przestrzeni dysku. W przeciwnym razie dwa kręgi zapadną się jeden na drugim, wywierając nacisk na korzenie nerwowe, które odchodzą od rdzenia kręgowego. Powoduje Niektóre z czynników przyczyniających się do choroby zwyrodnieniowej dysku to wywiad rodzinny, styl życia i wiek. Najlepszy wiek na problemy z dyskiem to wiek po 35 roku życia. Jeśli rodzic miał operację kręgosłupa lub szyi z powodu przepukliny dysku, powinieneś szczególnie zadbać o swoje plecy. Styl życia to kolejny ważny czynnik. Ci, którzy wykonują częste podnoszenie lub stawiają się w sytuacjach, w których kręgosłup jest narażony na uraz lub powtarzający się wstrząs, mogą z czasem rozwinąć się zwyrodnieniowe dyski. Osteoporoza może prowadzić do zwyrodnienia dysku. Gdy kości słabną, osoba staje się coraz bardziej narażona na złamania kręgów. ​ Objawy Choroba zwyrodnieniowa dysku sprawia, że plecy są bardziej podatne na urazy i mogą przyczyniać się do następujących schorzeń: Ból pleców Ból szyi Zgarbiony wygląd Przepuklina dysku Złamania kręgów ​ Diagnoza Poniżej przedstawiono niektóre narzędzia diagnostyczne, których lekarz może użyć, aby uzyskać wgląd w stan pacjenta i ustalić najlepszy plan leczenia. Historia medyczna: Przeprowadzenie szczegółowej historii medycznej pomaga lekarzowi lepiej zrozumieć możliwe przyczyny bólu pleców i szyi, co może pomóc w określeniu najbardziej odpowiedniego leczenia. Badanie fizykalne: Podczas badania fizykalnego lekarz spróbuje zlokalizować źródło bólu. Można również przeprowadzić proste testy elastyczności i siły mięśni. Promienie rentgenowskie są zwykle pierwszym krokiem w metodach badań diagnostycznych. Zdjęcia rentgenowskie pokazują kości i przestrzeń między kośćmi. Mają jednak ograniczoną wartość, ponieważ nie pokazują mięśni i więzadeł. MRI (obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego) wykorzystuje pole magnetyczne i fale radiowe do generowania bardzo szczegółowych obrazów wnętrza ciała. Ponieważ promienie rentgenowskie pokazują tylko kości, rezonans magnetyczny jest potrzebny do wizualizacji tkanek miękkich, takich jak dyski w kręgosłupie. Ten rodzaj obrazowania jest bardzo bezpieczny i zwykle bezbolesny. Tomografia komputerowa / mielogram: Tomografia komputerowa jest podobna do rezonansu magnetycznego, ponieważ dostarcza informacji diagnostycznych na temat wewnętrznych struktur kręgosłupa. Mielogram służy do diagnozowania wybrzuszenia dysku, guza lub zmian w kościach otaczających rdzeń kręgowy lub nerwy. Miejscowy środek znieczulający jest wstrzykiwany w dolną część pleców, aby znieczulić ten obszar. Następnie wykonuje się nakłucie lędźwiowe (nakłucie lędźwiowe). Barwnik jest wstrzykiwany do kanału kręgowego, aby ujawnić, gdzie leżą problemy. Elektrodiagnostyka: Testy elektryczne nerwów i rdzenia kręgowego mogą być wykonywane jako część diagnostyki. Testy te, zwane elektromiografią (EMG) lub somato sensorycznymi potencjałami wywołanymi (SSEP), pomagają lekarzowi zrozumieć, w jaki sposób twój stan wpływa na twoje nerwy lub rdzeń kręgowy. Scyntygrafia kości: Obrazowanie kości służy do wykrywania infekcji, nowotworów złośliwych, złamań i zapalenia stawów w dowolnej części szkieletu. Skany kości są również wykorzystywane do znajdowania zmian do biopsji lub wycięcia. Dyskografia służy do określenia wewnętrznej struktury dysku. Wykonywany jest za pomocą miejscowego środka znieczulającego i wstrzyknięcia barwnika do krążka pod kontrolą rentgena. Wykonuje się zdjęcie rentgenowskie i tomografię komputerową, aby zobaczyć skład dysku i określić, czy jego struktura jest normalna, czy nienormalna. Oprócz wyglądu dysku lekarz zauważy ból związany z tym zastrzykiem. Zaletą dyskogramu jest to, że umożliwia lekarzowi potwierdzenie poziomu dysku, który powoduje ból. Zapewnia to większy sukces operacji i zmniejsza ryzyko operacji na niewłaściwym krążku. Zastrzyki: Zastrzyki przeciwbólowe mogą złagodzić ból pleców i dostarczyć lekarzowi ważnych informacji o Twoim problemie, a także zapewnić terapię pomostową. ​ Leczenie Typowym rozwiązaniem problemów związanych z DDD jest procedura zespolenia kręgosłupa. Głównym problemem związanym z operacjami zespolenia jest to, że często nie kończą się one dobrze. Podczas gdy niektóre badania podają, że wskaźnik sukcesu wynosi około 75 procent, to nadal jedna na cztery operacje jest nieudana. Drugim problemem związanym z operacją zespolenia jest zmniejszenie ruchomości, co z czasem może powodować inne problemy Ponieważ zespolenie blokuje obracanie się segmentu kręgowego, powoduje większy nacisk na poziomie powyżej i poniżej miejsca zrośniętego, co z kolei może spowodować przepuklinę te inne płyty. Na szczęście dzisiaj istnieje alternatywa —implantacja sztucznego dysku. Suplementy diety lub leki mogą być zalecane w leczeniu choroby zwyrodnieniowej dysku, która jest związana z osteoporozą. ​ Często zadawane pytania Co to jest choroba zwyrodnieniowa dysku Naturalnym produktem ubocznym starzenia się jest utrata sprężystości krążków międzykręgowych i ich większa skłonność do przepuklin, zwłaszcza pod dużym obciążeniem, na przykład gdy podnosimy ciężkie przedmioty. Ponadto niektóre osoby mają rodzinną historię choroby zwyrodnieniowej dysku, co zwiększa ryzyko jej rozwoju. Kiedy naturalny dysk przepuklinuje lub ulega poważnej degeneracji, traci zdolność pochłaniania wstrząsów, co może zawęzić przestrzeń między kręgami. Kto jest kandydatem na sztuczny dysk? Pacjenci z chorym krążkiem między L4 a L5 lub między L5 a S1 (wszyscy w dolnej części pleców), który jest zużyty lub zraniony i powoduje ból pleców, są kandydatami do sztucznego krążka. Inni kandydaci to osoby z chorobą zwyrodnieniową dysku (DDD), których kości (kręgi) przesunęły się o mniej niż 3 mm. Twój lekarz pomoże ci ustalić, czy sztuczny dysk jest dla ciebie dobrym wyborem. Czynniki, które zostaną wzięte pod uwagę, obejmują poziom aktywności, wagę, zawód i alergie. Jakie są zalety sztucznego dysku? Ogólnie rzecz biorąc, ci, którzy otrzymują sztuczne krążki, wracają do aktywności wcześniej niż pacjenci z tradycyjnym fuzją. Ponadto, ponieważ nie ma potrzeby pobierania kości z biodra pacjenta, nie ma dyskomfortu ani rekonwalescencji związanej z drugim miejscem nacięcia. Niektóre z ogólnych zalet operacji sztucznego dysku obejmują: Zachowuje ruchomość i stabilność kręgosłupa Zapobiega degeneracji sąsiednich segmentów Nie wymaga przeszczepu kości Szybsza rekonwalescencja i powrót do pracy Mniej inwazyjny i bolesny niż fuzja Zmniejsza ból związany z chorobą dysku Chociaż sztuczny dysk może być obiecującą nową technologią, większość chirurgów kręgosłupa jest dziś bardzo ostrożna. Istnieje wiele poważnych obaw, w tym: Stale zmieniająca się technologia, ponieważ pojawiają się nowe dyski, które są trwalsze i mogą być łatwiejsze do wkładania i wyjmowania Żywotność implantów jest kwestionowana Co się stanie, jeśli implant będzie musiał zostać usunięty Skonsultuj się ze swoim chirurgiem kręgosłupa, aby wybrać najlepszą opcję.

Meet The Team Demi Mendez, MS,LAT, ATC | Physician Extender Demi Mendez This is your Team Member description. Use this space to write a brief description of this person’s role and responsibilities, or add a short bio. Patient Navigator | Practice Manager Amanda This is your Team Member description. Use this space to write a brief description of this person’s role and responsibilities, or add a short bio. Marlena Singh Public Relations | Marketing This is your Team Member description. Use this space to write a brief description of this person’s role and responsibilities, or add a short bio. Apply Today This is a Paragraph. Click on "Edit Text" or double click on the text box to start editing the content. info@mysite.com 123-456-7890

Kościana ostroga Przegląd Ostroga kostna lub osteofit to wypustka kości, która rozwija się i rośnie wzdłuż krawędzi stawów. Ostrogi kostne są dość powszechne u osób w wieku powyżej 60 lat. Prawdziwym problemem nie jest sama ostroga kostna; ból i stan zapalny zaczynają pojawiać się, gdy ostroga kostna ociera się o nerwy i kości. Powoduje Wraz z wiekiem dyski w naszym kręgosłupie naturalnie ulegają degeneracji i tracą część swojej naturalnej zdolności pochłaniania wstrząsów. Czynniki, które przyczyniają się do tego procesu i go przyspieszają, obejmują stres, kontuzje, niewłaściwą postawę, złe odżywianie i wywiad rodzinny. Nierzadko zdarza się, że osoby z chorobą zwyrodnieniową stawów mają ostrogi kostne. Choroba zwyrodnieniowa stawów jest stanem zwyrodnieniowym, w którym chrząstka stawowa zaczyna się zużywać, powodując ocieranie się kości o kość. W rezultacie organizm może zacząć wytwarzać nową kość, aby się przed tym chronić, w ten sposób tworzy się ostroga kostna. Objawy Ból pleców i szyi Ból promieniujący przez ramię i/lub nogę Wyraźne guzki na dłoniach, stopach lub kręgosłupie Drętwienie Palenie Skurcze mięśni ​ Diagnoza Poniżej przedstawiono niektóre narzędzia diagnostyczne, których lekarz może użyć, aby uzyskać wgląd w stan pacjenta i ustalić najlepszy plan leczenia. Historia medyczna: Przeprowadzenie szczegółowej historii medycznej pomaga lekarzowi lepiej zrozumieć możliwe przyczyny bólu pleców i szyi, co może pomóc w określeniu najbardziej odpowiedniego leczenia. Badanie fizykalne: Podczas badania fizykalnego lekarz spróbuje zlokalizować źródło bólu. Można również przeprowadzić proste testy elastyczności i siły mięśni. Promienie rentgenowskie są zwykle pierwszym krokiem w metodach badań diagnostycznych. Zdjęcia rentgenowskie pokazują kości i przestrzeń między kośćmi. Mają jednak ograniczoną wartość, ponieważ nie pokazują mięśni i więzadeł. MRI (obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego) wykorzystuje pole magnetyczne i fale radiowe do generowania bardzo szczegółowych obrazów wnętrza ciała. Ponieważ promienie rentgenowskie pokazują tylko kości, rezonans magnetyczny jest potrzebny do wizualizacji tkanek miękkich, takich jak dyski w kręgosłupie. Ten rodzaj obrazowania jest bardzo bezpieczny i zwykle bezbolesny. Tomografia komputerowa / mielogram: Tomografia komputerowa jest podobna do rezonansu magnetycznego, ponieważ dostarcza informacji diagnostycznych na temat wewnętrznych struktur kręgosłupa. Mielogram służy do diagnozowania wybrzuszenia dysku, guza lub zmian w kościach otaczających rdzeń kręgowy lub nerwy. Miejscowy środek znieczulający jest wstrzykiwany w dolną część pleców, aby znieczulić ten obszar. Następnie wykonuje się nakłucie lędźwiowe (nakłucie lędźwiowe). Barwnik jest wstrzykiwany do kanału kręgowego, aby ujawnić, gdzie leżą problemy. Elektrodiagnostyka: Testy elektryczne nerwów i rdzenia kręgowego mogą być wykonywane jako część diagnostyki. Testy te, zwane elektromiografią (EMG) lub somato sensorycznymi potencjałami wywołanymi (SSEP), pomagają lekarzowi zrozumieć, w jaki sposób twój stan wpływa na twoje nerwy lub rdzeń kręgowy. Scyntygrafia kości: Obrazowanie kości służy do wykrywania infekcji, nowotworów złośliwych, złamań i zapalenia stawów w dowolnej części szkieletu. Skany kości są również wykorzystywane do znajdowania zmian do biopsji lub wycięcia. Dyskografia służy do określenia wewnętrznej struktury dysku. Wykonywany jest za pomocą miejscowego środka znieczulającego i wstrzyknięcia barwnika do krążka pod kontrolą rentgena. Wykonuje się zdjęcie rentgenowskie i tomografię komputerową, aby zobaczyć skład dysku i określić, czy jego struktura jest normalna, czy nienormalna. Oprócz wyglądu dysku lekarz zauważy ból związany z tym zastrzykiem. Zaletą dyskogramu jest to, że umożliwia lekarzowi potwierdzenie poziomu dysku, który powoduje ból. Zapewnia to większy sukces operacji i zmniejsza ryzyko operacji na niewłaściwym krążku. Zastrzyki: Zastrzyki przeciwbólowe mogą złagodzić ból pleców i dostarczyć lekarzowi ważnych informacji o Twoim problemie, a także zapewnić terapię pomostową. ​ Leczenie Celem leczenia ostrogi kostnej jest zminimalizowanie bólu i zapobieganie dodatkowym uszkodzeniom stawów. Metody leczenia mogą obejmować utratę wagi, rozciąganie i fizjoterapię, odpoczynek i lód. Zastrzyki mogą zmniejszyć stan zapalny na tyle długo, aby złagodzić objawy. W przypadku bólu można podawać leki, takie jak ibuprofen lub zastrzyki. Ostrogi kostne można usunąć chirurgicznie w przypadku poważnych uszkodzeń i deformacji. Często zadawane pytania W jaki sposób osteoporoza może wpływać na kręgosłup i powodować ostrogę kostną? Osteoporoza może mieć niezwykle poważne konsekwencje dla kręgosłupa. Jest to stan zwyrodnieniowy, w którym chrząstka stawowa może zacząć się zużywać, powodując ocieranie się kości o kość. W rezultacie organizm może zacząć wytwarzać nową kość, aby się przed tym chronić, w ten sposób tworzy się ostroga kostna. Jak mogę stwierdzić, czy mam ostrogę kostną? Ostrogi kostne można ogólnie wykryć za pomocą promieni rentgenowskich, które mogą zapewnić obraz wszelkich złogów kostnych. Czy potrzebuję operacji, aby wyleczyć ostrogę kostną? Ponieważ ostrogi kostne są zwykle dowodem leżącego u podstaw problemu, ten główny problem należy rozwiązać w pierwszej kolejności. Może to obejmować metody leczenia choroby zwyrodnieniowej dysku, zapalenia stawów i osteoporozy. Warunki te często można skutecznie leczyć metodami niechirurgicznymi. ​

Zastrzyki rdzeniowe Terapia iniekcyjna Filozofia zespołu zajmującego się leczeniem kręgosłupa w Spine Group Orlando polega na tym, że z naszego doświadczenia wynika, że stan wielu pacjentów poprawi się dzięki odpoczynkowi, lekom lub zastrzykom, które zmniejszają stany zapalne, wzmocnieniu rdzenia i specjalistycznym programom fizykoterapii kręgosłupa. Terapia iniekcyjna ma być środkiem do celu. Celem jest zapewnienie pacjentowi wystarczającej ulgi w bólu, aby przejść od braku aktywności do fizjoterapii, w której problemy z plecami można lepiej leczyć za pomocą specjalnych ćwiczeń rozciągających i ćwiczeń. Jeśli nie próbowałeś niechirurgicznych opcji leczenia, prawdopodobnie niepotrzebnie podążasz drogą chirurgiczną. W zakresie kręgosłupa specjaliści stosują zastrzyki z kortyzonu, zastrzyki ze sterydów zewnątrzoponowych, zastrzyki z punktów spustowych oraz blokady nerwów w celu złagodzenia bólu kręgosłupa. Filozoficznie, Spine Group Orlando ma konserwatywne podejście do opieki nad swoimi pacjentami i zachęca w pierwszej kolejności do leczenia niechirurgicznego. Kontrastuje to z wieloma innymi chirurgami zajmującymi się kręgosłupem, którzy mogą być skłonni do operacji kręgosłupa ze względu na ich ograniczone doświadczenie z niechirurgicznymi opcjami leczenia. Spine Group Orlando kieruje pacjentów do specjalistów biegłych w wykonywaniu zastrzyków do kręgosłupa. Kiedy te niechirurgiczne opcje zawiodą lub jeśli wystąpią objawy nagłe, minimalnie inwazyjna operacja kręgosłupa jest kolejną opcją leczenia do zbadania. ​ Iniekcje mogą pełnić funkcję zarówno terapeutyczną, jak i diagnostyczną W Spine Group Orlando stosowanie terapii iniekcyjnej spełnia dwie bardzo ważne funkcje. FUNKCJA TERAPEUTYCZNA: Pierwszym celem wstrzyknięcia podpajęczynówkowego jest zapewnienie pacjentowi korzyści terapeutycznej, to jest złagodzenie objawów bólowych lub złagodzenie osłabienia lub drętwienia nogi lub ramienia spowodowanego przepukliną dysku. FUNKCJA DIAGNOSTYCZNA: Drugą funkcją jest ujawnianie ważnych informacji diagnostycznych specjalistom od kręgosłupa. Na przykład, jeśli wstrzyknięcie leku w pobliżu korzenia nerwu na określonym poziomie kręgosłupa NIE ZŁAGODZI objawu bólu lub osłabienia spowodowanego przez uszkodzony nerw, chirurg kręgosłupa uczy się czegoś bardzo ważnego. Jedną z możliwości jest to, że objawy pochodzą z innego dysku na innym poziomie. Jest to kluczowe, ponieważ bez tych informacji chirurg mógłby operować i usuwać tkankę dysku na poziomie, który pojawia się na obrazie MRI jako przepuklina, ale w rzeczywistości przepuklina NIE jest przyczyną objawów pacjenta. ​ Zastrzyki mogą zapewnić pomyślną operację Czy można dać się zwieść MRI, które pokazuje przepuklinę dysku? Absolutnie. Badania naukowe wykazały, że około 40% zdrowych osób w wieku powyżej 40 lat, które nie odczuwają żadnego bólu pleców, może mieć problemy z dyskiem, które ujawniłyby się na rezonansie magnetycznym. Mówiąc inaczej, przepuklina dysku, która pojawia się na skanie MRI, niekoniecznie musi być przyczyną objawów bólowych. Może to być coś innego, na przykład problem dysku na innym poziomie, artretyczny staw międzykręgowy, zwężenie kanału kręgowego (zwane zwężeniem) lub inny problem. Terapia iniekcyjna, gdy jest wykonywana rozważnie, a nie w sposób powtarzalny, może zapewnić, że jeśli operacja jest konieczna, właściwa operacja zostanie przeprowadzona na prawdziwym problemie. ​ Jeśli twój chirurg nie zbadał zastrzyków, możesz mieć niepotrzebną operację lub operację na niewłaściwym poziomie Istnieją dwa scenariusze najgorszej opieki, którym ma zapobiegać terapia iniekcyjna: Zapobiegaj operacji, która nie była konieczna w pierwszej kolejności. Uniemożliwić chirurgowi operowanie niewłaściwego dysku. Podsumowując, jeśli twój specjalista od kręgosłupa przynajmniej nie rozważy roli terapii iniekcyjnej w twojej ocenie i leczeniu, możesz być narażony na jeden z dwóch najgorszych scenariuszy. Zastrzyki ze sterydów zewnątrzoponowych Wstrzyknięcie sterydu zewnątrzoponowego wykonuje się w celu złagodzenia objawów podrażnienia lub zapalenia nerwów. Podrażnienie lub zapalenie może wystąpić z wielu powodów, w tym wybrzuszenia lub przepukliny dysków, zapalenia stawów i ostrog kostnych, które tworzą się w plecach. W zależności od zajętego nerwu lub nerwów, pacjenci mogą odczuwać ból i/lub inne objawy w różnych częściach ciała. Może to obejmować drętwienie, mrowienie i osłabienie. Podrażnienie nerwów w szyi może powodować ból szyi, barku i ramienia. Podrażnienie nerwów w górnej części pleców może powodować dolegliwości w plecach, bokach, klatce piersiowej lub brzuchu. W dolnej części pleców podrażnienie lub zapalenie nerwów może powodować ból krzyża, pośladków lub nóg. Nerwy w kręgosłupie są pokryte cienką błoną zwaną oponą twardą. Pomiędzy oponą twardą a kanałem kręgowym znajduje się przestrzeń zwana przestrzenią zewnątrzoponową. W znieczuleniu zewnątrzoponowym do rdzenia kręgowego lek steroidowy jest wstrzykiwany w tę przestrzeń. Iniekcje zewnątrzoponowe sterydów są najczęściej wykonywane w trybie ambulatoryjnym. Czasami, choć nie zawsze, rozpoczyna się IV, jeśli ma być podany lek relaksacyjny. Pacjenci układani są twarzą w dół na specjalnym stole rentgenowskim, a skóra w miejscu wkłucia jest sterylnie przygotowywana. Następnie stosuje się leki znieczulające, aby znieczulić skórę i tkankę głęboko pod skórą, aby zabieg był bardziej komfortowy. Urządzenie rentgenowskie zwane fluoroskopem służy do monitorowania umieszczenia igły zewnątrzoponowej, a także miejsca podawania leku. Sam zabieg jest stosunkowo szybki, trwa około 20 minut. Pacjenci są monitorowani przez krótki czas przed wypisaniem do domu. W dniu wstrzyknięcia pacjentom zaleca się powstrzymanie się od prowadzenia pojazdów i wykonywania forsownych czynności. Niektórzy pacjenci mogą odczuwać nieznaczny wzrost bólu przez kilka dni, gdy lek znieczulający przestaje działać i podczas oczekiwania na działanie sterydu. Następnego dnia po wstrzyknięciu pacjenci mogą wrócić do swoich normalnych zajęć. Zastrzyki zewnątrzoponowe nie zawsze są korzystne. Około połowa pacjentów otrzymujących zastrzyk sterydów zewnątrzoponowych odczuje ulgę w bólu. U niektórych pacjentów ulga może być znaczna i długotrwała. Niektórzy mogą uzyskać tylko częściową ulgę, a inni mogą nie otrzymać żadnej ulgi. Jeśli pierwsze wstrzyknięcie przynosi tylko częściową ulgę, można zalecić drugie, a czasami trzecie wstrzyknięcie. ​ Wtrysk fasetowy Stawy międzykręgowe to małe sparowane stawy, które działają jak zawiasy w naszych plecach, łącząc wszystkie kości kręgów, a jednocześnie pozwalają nam z łatwością zginać się i skręcać. Czasami, z powodu urazu lub wieku, stawy te mogą ulec podrażnieniu lub mogą rozwinąć się artretyzm i ostrogi kostne, co sprawia, że ruch jest bolesny. W zależności od tego, które stawy są zajęte, objawy bólu stawów międzywyrostkowych mogą obejmować ból szyi lub ramion, bóle głowy, ból górnej lub dolnej części pleców, ból biodra, pośladka lub nogi. Aby złagodzić objawy bólu i przywrócić zakres ruchu, lekarz zajmujący się kręgosłupem może wstrzykiwać leki do stawów międzywyrostkowych lub wokół nich. Lek wstrzykiwany w stawy międzywyrostkowe może działać jak WD40 na zardzewiały zawias drzwiowy, pomagając przywrócić ruchomość. Zastrzyki wykonywane wokół stawów międzywyrostkowych mają na celu wyłączenie nerwów czuciowych (znanych jako gałęzie przyśrodkowe), które prowadzą do stawów międzywyrostkowych. Jeśli zablokowanie nerwów gałęzi przyśrodkowej jest skuteczne, można wykonać drugą procedurę znaną jako rizotomia, aby zapewnić dłuższą korzyść. Zazwyczaj zastrzyki są wykonywane jako sposób na powiązanie pacjenta z terapią, aby terapeuta mógł pomóc pacjentowi zachować mobilność po ustąpieniu działania leku. Iniekcje Facet są najczęściej wykonywane w trybie ambulatoryjnym. Czasami, choć nie zawsze, rozpoczyna się IV, jeśli ma być podany lek relaksacyjny. Pacjenci układani są twarzą w dół na specjalnym stole rentgenowskim, a skóra w miejscu wkłucia jest sterylnie przygotowywana. Następnie stosuje się leki znieczulające, aby znieczulić skórę i tkankę głęboko pod skórą, aby zabieg był bardziej komfortowy. Urządzenie rentgenowskie zwane fluoroskopem służy do monitorowania umieszczenia igły lub sondy, a także miejsca podawania leku. Procedury te są stosunkowo szybkie i trwają około 20 minut. Pacjenci są monitorowani przez krótki czas przed wypisaniem do domu. W dniu wstrzyknięcia pacjentom zaleca się powstrzymanie się od prowadzenia pojazdów i wykonywania forsownych czynności. Niektórzy pacjenci mogą odczuwać nieznaczny wzrost bólu przez kilka dni, gdy lek znieczulający przestaje działać i podczas oczekiwania na działanie sterydu. Następnego dnia po wstrzyknięciu pacjenci mogą wrócić do swoich normalnych zajęć. Ważne jest, szczególnie u pacjentów poddawanych zabiegom blokady oddziałów medycznych, prowadzenie dzienniczka bólu w celu dokładnego pomiaru odpowiedzi na wstrzyknięcie. Zastrzyki punktu spustowego Punkty spustowe to bolesne tkanki w mięśniach i wokół nich. Nacisk na bolesne tkanki może powodować uczucie bólu lub ostrego bólu. Zastrzyki w punktach spustowych to podawanie miejscowego środka znieczulającego i sterydowego w mięśnie, w których występuje ból. Wstrzyknięcie może złagodzić skurcze mięśni i może trwać od tygodni do miesięcy. Iniekcje punktów spustowych wykonywane są w trybie ambulatoryjnym. Skóra w miejscu wstrzyknięcia jest sterylnie przygotowana, a leki znieczulające mogą być stosowane w celu znieczulenia skóry i tkanek głęboko pod skórą, aby zabieg był bardziej komfortowy. Pacjenci są monitorowani przez krótki czas przed wypisaniem do domu. W dniu wstrzyknięcia pacjentom zaleca się unikanie forsownych zajęć. Niektórzy pacjenci mogą odczuwać nieznaczny wzrost bólu przez kilka dni, gdy lek znieczulający przestaje działać i podczas oczekiwania na działanie sterydu. Następnego dnia po wstrzyknięciu pacjenci mogą wrócić do swoich normalnych zajęć. ​ Zastrzyki stawu krzyżowo-biodrowego Stawy krzyżowo-biodrowe to dwa sparowane stawy łączące dolną część kręgosłupa z miednicą i dolną połową ciała. Stawy SI są bardzo sztywnymi, stabilnymi stawami ze względu na ich kościstą strukturę i konstrukcję, a także bardzo mocne więzadła podtrzymujące. Mogą wystąpić stany zapalne, podrażnienia i zmiany artretyczne w jednym lub drugim stawie i powodować ból w dolnej części pleców. Długo działający steroid (kortyzon) można wstrzyknąć do stawu krzyżowo-biodrowego, aby zmniejszyć stan zapalny i/lub obrzęk tkanki w przestrzeni stawowej. W rezultacie pacjenci mogą odczuwać zmniejszony ból spowodowany stanem zapalnym stawu. Procedura polega na wprowadzeniu igły przez skórę i głębsze tkanki do stawu krzyżowo-biodrowego. Zastrzyki do stawu krzyżowo-biodrowego nie zawsze są korzystne, ale u niektórych pacjentów ulga może być znaczna i długotrwała. Jeśli uzyskano tylko częściowe złagodzenie, można wykonać powtórne wstrzyknięcie. Iniekcje stawu krzyżowo-biodrowego wykonywane są w trybie ambulatoryjnym. Czasami, choć nie zawsze, rozpoczyna się IV, jeśli ma być podany lek relaksacyjny. Pacjenci układani są twarzą w dół na specjalnym stole rentgenowskim, a skóra w miejscu wkłucia jest sterylnie przygotowywana. Następnie stosuje się leki znieczulające, aby znieczulić skórę i tkankę głęboko pod skórą, aby zabieg był bardziej komfortowy. Urządzenie rentgenowskie zwane fluoroskopem służy do monitorowania umieszczenia igły, a także miejsca podawania leku. Zastrzyki do stawów SI są stosunkowo szybkie, trwają około 20 minut. Pacjenci są monitorowani przez krótki czas przed wypisaniem do domu. W dniu wstrzyknięcia pacjentom zaleca się powstrzymanie się od prowadzenia pojazdów i wykonywania forsownych czynności. Niektórzy pacjenci mogą odczuwać nieznaczny wzrost bólu przez kilka dni, gdy odrętwiające leki przestają działać i podczas oczekiwania na działanie wstrzykniętego steroidu. Następnego dnia po wstrzyknięciu pacjenci mogą wrócić do swoich normalnych zajęć. ​ Rizotomia Rizotomia to procedura, w której lekarz może użyć ciepła lub zimna, aby celowo uszkodzić zdolność problematycznego nerwu do wysyłania sygnałów bólowych do mózgu. Podczas gdy sygnały bólowe służą do ostrzegania nas o niebezpieczeństwie lub urazie, czasami nerw może utknąć w pozycji, wysyłając ciągły sygnał bólu do mózgu. Przed wykonaniem rizotomii zwykle wykonuje się diagnostyczne wstrzyknięcie środka miejscowo znieczulającego w problematyczny obszar, aby udowodnić, że to stąd pochodzi ból. Ta procedura jest najczęściej wykonywana w przypadku bólu stawu międzywyrostkowego lub stawu krzyżowo-biodrowego. Rizotomia, znana również pod nazwami takimi jak neuroablacja lub neurotomia, jest zabiegiem chirurgicznym mającym na celu celowe zahamowanie zdolności nerwu do przekazywania sygnału bólu. Podczas zabiegu chirurg kręgosłupa może zniszczyć problematyczny nerw, przecinając go lub stosując ekstremalne ciepło lub zimno. To zamierzone „zwarcie” może być tymczasowe lub trwałe, w zależności od procedury. Rizotomia jest najczęściej wykonywana w trybie ambulatoryjnym. Czasami, choć nie zawsze, rozpoczyna się IV, jeśli ma być podany lek relaksacyjny. Pacjenci układani są twarzą w dół na specjalnym stole rentgenowskim, a skóra w miejscu wkłucia jest sterylnie przygotowywana. Następnie stosuje się leki znieczulające, aby znieczulić skórę i tkankę głęboko pod skórą, aby zabieg był bardziej komfortowy. Urządzenie rentgenowskie zwane fluoroskopem służy do monitorowania położenia sondy. Pacjenci są monitorowani przez krótki czas przed wypisaniem do domu. W dniu wstrzyknięcia pacjentom zaleca się powstrzymanie się od prowadzenia pojazdów i wykonywania forsownych czynności. Następnego dnia po wstrzyknięciu pacjenci mogą wrócić do swoich normalnych zajęć. ​ Ryzyko zastrzyków Ryzyko związane z zastrzykami do kręgosłupa jest minimalne. Zgłasza się, że niewielkie zakażenia powierzchowne występują w około 1% wszystkich wstrzyknięć, a ciężkie lub głębokie zakażenia występują w 0,1 do 0,01% wstrzyknięć. Krwawienie jest rzadkie, podobnie jak uszkodzenie nerwów, ale może wystąpić w wyniku bezpośredniego uszkodzenia naczynia krwionośnego lub nerwu. Przebicie opony twardej podczas podawania steroidu zewnątrzoponowego może wystąpić i szacuje się, że zdarza się to w 1 przypadku na 200 zabiegów. Również pacjenci, którzy są ostro chorzy lub mają aktywną infekcję, mogą nie być w stanie wykonać zabiegu.

PROBLEMY Z DYSKAMI Przegląd Dyski amortyzujące, które oddzielają kości w kręgosłupie, są prawdopodobnie najczęstszym powodem operacji kręgosłupa. Dysk jest bardzo podobny do pączka z galaretką, ponieważ dysk ma zewnętrzną ścianę i miękki środek. Galareta to wewnętrzna gąbczasta część krążka, zwana jądrem miażdżystym. Jądro galaretki otaczają twarde pasma tkanki włóknistej zwane zwłóknieniem pierścienia lub ścianą dysku. ​ Powoduje Z wiekiem dysk może stać się bardziej kruchy i podatny na przepuklinę lub pęknięcie. Lata wysiłku i słaba forma podnoszenia ciała mogą mieć swoje żniwo. Pewnego dnia nagły stres związany z podnoszeniem może spowodować pęknięcie osłabionego dysku, umożliwiając wytryśnięcie centrum galaretki z przestrzeni dyskowej. Ta galaretka zawiera substancje chemiczne, które są wyjątkowo drażniące dla nerwów, co może również powodować obrzęki. ​ Objawy Ponieważ korzenie nerwowe działają jak linie telegraficzne do innych części ciała, częstym powikłaniem przepukliny dysku jest to, że może powodować ból odczuwany w innych częściach ciała, takich jak noga. W rzeczywistości ból nóg poniżej kolana jest częstym objawem przepukliny dysku. Ten promieniujący ból nazywa się bólem korzeniowym lub radikulopatią. ​ Diagnoza Twój lekarz poprosi o wykonanie badań diagnostycznych, które pomogą ustalić najlepszy plan leczenia. Promienie rentgenowskie są zwykle pierwszym krokiem w metodach badań diagnostycznych. Zdjęcia rentgenowskie pokazują kości i przestrzenie między kośćmi. MRI (obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego) wykorzystuje pole magnetyczne i fale radiowe do generowania bardzo szczegółowych obrazów wnętrza ciała. Ponieważ promienie rentgenowskie pokazują tylko kości, MRI są potrzebne, aby zobaczyć tkanki miękkie, takie jak dyski kręgosłupa. Te obrazy pomogą lekarzowi postawić dokładniejszą diagnozę. MRI są bardzo bezpieczne i zwykle bezbolesne. Tomografia komputerowa/mielogram — tomografia komputerowa jest podobna do rezonansu magnetycznego, ponieważ dostarcza dodatkowych informacji diagnostycznych na temat wewnętrznych struktur kręgosłupa. Mielogram służy do diagnozowania wybrzuszenia dysku, guza lub zmian w kościach otaczających rdzeń kręgowy lub nerwy. Miejscowy środek znieczulający jest wstrzykiwany w dolną część pleców, aby znieczulić ten obszar. Następnie wykonuje się nakłucie lędźwiowe (nakłucie lędźwiowe). Barwnik jest wstrzykiwany do kanału kręgowego, aby ujawnić, gdzie leżą problemy. Elektrodiagnostyka - w ramach naszych badań diagnostycznych można wykonać badania elektryczne nerwów i rdzenia kręgowego. Testy te, zwane elektromiografią (EMG) lub somato sensorycznymi potencjałami wywołanymi (SSEP), pomagają lekarzowi zrozumieć, w jaki sposób twój stan wpływa na twoje nerwy lub rdzeń kręgowy. Scyntygrafia kości — obrazowanie kości służy do wykrywania infekcji, nowotworów złośliwych, złamań i zapalenia stawów w dowolnym obszarze ciała. Skany kości są również wykorzystywane do znajdowania zmian do biopsji lub wycięcia. Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej o skanach kości. Dyskografia — dyskografia służy do określania wewnętrznej struktury dysku. Wykonywany jest z miejscowym środkiem znieczulającym poprzez wstrzyknięcie barwnika do krążka pod kontrolą rentgena. Wykonuje się zdjęcie rentgenowskie lub tomografię komputerową w celu ustalenia, czy struktura dysku jest prawidłowa, czy nieprawidłowa i czy wstrzyknięcie powoduje ból. Zaletą dyskogramu jest to, że umożliwia chirurgowi kręgosłupa określenie poziomu dysku, który powoduje ból. Gwarantuje to, że operacja będzie bardziej skuteczna, zmniejszając ryzyko operacji na niewłaściwym krążku. Zastrzyki — zastrzyki przeciwbólowe mogą działać jako pomost do fizjoterapii, łagodząc ból pleców i dostarczając lekarzowi ważnych informacji o twoim problemie. ​ Leczenie W przeciwieństwie do mięśni, które mogą goić się dość szybko, rozdarty lub zdegenerowany dysk goi się wolniej. Dobrą wiadomością jest to, że w wielu przypadkach ból i stany zapalne wynikające z uszkodzonych dysków można leczyć niechirurgicznie, zmniejszając stan zapalny i wzmacniając mięśnie otaczające uszkodzony dysk, aby zapewnić mu większe wsparcie. ​ PĘCZĄCY DYSK Chociaż przepukliny dysków są często określane jako „wysunięte dyski”, to naprawdę nie jest dokładne, ponieważ dyski nigdy nie wysuwają się z pozycji. W rzeczywistości są przyczepione przez tkankę łączną do kręgów powyżej i poniżej. Przepuklina dysku może być „powstrzymana” lub „niepowstrzymana”. Na przykład w przypadku wybrzuszenia środek galaretki pozostaje w ścianie dysku. „Niezabezpieczony” oznacza, że galaretowate centrum przebiło się przez ścianę pierścienia, ale pozostaje połączone z jądrem miażdżystym. Lub przepuklina może zostać „sekwestrowana”, gdy uwalnia się z jądra i oddala się od dysku. Wybrzuszenie dysku powstaje, gdy ściana dysku jest zdeformowana, ale niekoniecznie z przepukliną. Jądro jest nadal zawarte w ścianie. NIGDY nie potrzebujesz operacji, aby wyleczyć wybrzuszenie dysku. CZYTAJ WIĘCEJ OSTROGA KOŚCI Ostroga kostna lub osteofit to wypustka kości, która rozwija się i rośnie wzdłuż krawędzi stawów. Ostrogi kostne są dość powszechne u osób w wieku powyżej 60 lat. Prawdziwym problemem nie jest sama ostroga kostna; ból i stan zapalny zaczynają pojawiać się, gdy ostroga kostna ociera się o nerwy i kości. CZYTAJ WIĘCEJ przepuklina dysku Kręgosłup składa się z wielu kręgów ułożonych jeden na drugim. Pomiędzy tymi kośćmi znajdują się dyski, które działają jak amortyzatory. Amortyzujące dyski przypominają pączki z galaretką, z których każdy ma galaretowaty środek. Z wiekiem dyski naturalnie stają się mniej elastyczne i bardziej kruche. Normalne zwyrodnienie dysku, które naturalnie występuje wraz z wiekiem, może również powodować ból. Dyski mogą przepuklinować w dowolnym kierunku - do przodu, centralnie lub, najczęściej, do tyłu i na boki w kierunku nerwów rdzeniowych. Przepuklina dysków odpowiada za niewielki procent bólu pleców. CZYTAJ WIĘCEJ ZWYRODNIENIOWA CHOROBA DYSKU Choroba zwyrodnieniowa dysków często pojawia się wraz z wiekiem, ponieważ dyski stają się bardziej kruche, mniej sprężyste i bardziej podatne na przepukliny. Choroba zwyrodnieniowa dysku jest najczęstszą diagnozą związaną z poważnym bólem pleców i szyi. Kiedy dysk przepuklina w kręgosłupie, chirurg może czasami po prostu usunąć część dysku. W innych przypadkach, gdy dysk jest bardziej uszkodzony i musi zostać usunięty, należy coś włożyć do przestrzeni dysku. W przeciwnym razie dwa kręgi zapadną się jeden na drugim, wywierając nacisk na korzenie nerwowe, które odchodzą od rdzenia kręgowego. CZYTAJ WIĘCEJ

Problemy z kręgosłupem Jako certyfikowany przez komisję, przeszkolony w ramach stypendium neurochirurg, dr Rachid Assina ............... Problemy ze stawami twarzy Staw międzykręgowy znajduje się z tyłu kręgów kręgowych i działa jak zawias między segmentami kręgów. Połączenia międzykręgowe znajdują się między każdym kręgiem i zapewniają elastyczność kręgosłupa, co pozwala na zginanie i skręcanie pleców. ​ Każdy kręg ma dwa zestawy stawów międzywyrostkowych, jeden skierowany w górę (górna część stawowa) i jeden w dół (dolna część stawowa) z każdej strony (prawa i lewa). Te stawy działają jak zawiasy łączące kręgi, tworząc kręgosłup. Aby fasetki były skutecznym zawiasem, każdy staw pokryty chrząstką jest otoczony kapsułką z tkanki łącznej i płynu, który smaruje staw, umożliwiając im płynne przesuwanie się względem siebie. Nerw zaopatrujący staw nazywany jest gałęzią przyśrodkową. Czasami problemy ze stawami międzywyrostkowymi mogą rozwinąć się w wyniku zapalenia stawów lub urazu. Blokady stawu międzywyrostkowego i odnogi przyśrodkowej stosuje się u pacjentów z dolegliwościami bólowymi wynikającymi ze stanu zapalnego lub podrażnienia stawów międzywyrostkowych. Pacjenci ci zwykle nie reagują na inne zachowawcze środki, takie jak doustne leki przeciwzapalne, odpoczynek lub fizjoterapia. Procedury te są zwykle wykonywane w celu leczenia ciężkiego ostrego lub przewlekłego bólu pleców lub szyi. Mogą być również wykonywane w celach testowych, dostarczając cennych informacji diagnostycznych na temat twojego stanu. Na przykład, jeśli ból pleców lub szyi reaguje na zastrzyk terapeutyczny, może to dostarczyć chirurgowi cennych informacji, że określony poziom stawu międzywyrostkowego jest w rzeczywistości generatorem bólu. ​ Blokada fasetkowa polega na wstrzyknięciu miejscowego środka znieczulającego i sterydu do stawu międzywyrostkowego w kręgosłupie. Blok gałęzi przyśrodkowej jest podobny, ale lek umieszcza się na zewnątrz stawu, w pobliżu nerwów zaopatrujących staw, zwanych gałęzią przyśrodkową. ​ W oparciu o objawy lub testy diagnostyczne, które pokazują wewnętrzny obraz kręgosłupa, wstrzyknięcie można skierować do stawu międzywyrostkowego lub nerwów w pobliżu stawu, w ten sposób blokada stawu międzywyrostkowego lub blokada nerwu w stawie międzywyrostkowym, zwana blokadą przyśrodkową blok oddziału. Podczas zabiegu iniekcji pacjent leży twarzą do dołu. Używając ramienia C do prowadzenia promieni rentgenowskich, specjalista wykonujący zastrzyki w kręgosłup identyfikuje określony poziom kręgosłupa, który otrzyma zastrzyk. Po oczyszczeniu skóry i założeniu sterylnych serwet lekarz znieczula niewielki obszar skóry. Większość pacjentów zauważy, że początkowe odczucie leku znieczulającego jest prawdopodobnie jedynym dyskomfortem odczuwanym podczas zabiegu wstrzyknięcia. Korzystając z kontroli rentgenowskiej ramienia C, lekarz następnie prowadzi małą igłę do stawu międzywyrostkowego lub gałęzi przyśrodkowej. Potwierdzając prawidłowe umieszczenie igły, wstrzyknięcie może początkowo wywołać reakcję, która może być identyczna z badanym bólem, podobna, ale nie identyczna, lub odmienna lub nowa. Lek jest następnie wstrzykiwany wokół stawu międzywyrostkowego lub w pobliżu nerwów zaopatrujących staw. Nastąpi krótki czas rekonwalescencji w pobliskim pokoju, w którym możesz usiąść na rozkładanym fotelu, a twoje ciśnienie krwi zostanie sprawdzone i będziesz monitorowany pod kątem jakichkolwiek komplikacji lub skutków ubocznych. Zazwyczaj będziesz mógł zostać odwieziony do domu w ciągu godziny. Blokady stawu fasetowego lub bloki gałęzi przyśrodkowej mogą zapewnić ulgę w bólu, która trwa od kilku dni do lat. Jeśli uzyskasz dobre, trwałe korzyści z zastrzyków, procedurę można powtórzyć. Jeśli uzyskasz dobre, krótkoterminowe korzyści, możesz rozważyć inną procedurę zwaną rizotomią fasetową (ablacja częstotliwością radiową), która może zapewnić długoterminową ulgę trwającą od miesięcy do lat. Jeśli nie uzyskasz żadnych korzyści z zabiegu, blokada nadal ma wartość diagnostyczną, ponieważ oznacza, że ból prawdopodobnie nie pochodzi z docelowych stawów międzywyrostkowych. Złamania Z Traumy Złamania kręgosłupa różnią się od złamania ręki lub nogi. Złamanie kręgu kręgosłupa może spowodować, że fragmenty kości uszkodzą nerwy rdzeniowe lub rdzeń kręgowy. Złamanie kręgosłupa może wystąpić w wyniku upadku, wypadku samochodowego lub gdy przedmiot uderza w kręgi kręgosłupa z siłą, której nie może wytrzymać, więc kość pęka. Najczęstszym typem złamania kręgosłupa jest złamanie kompresyjne trzonów kręgów, które jest siłą skierowaną w dół, która rozbija strukturę kręgów. Jeśli siła jest wystarczająco duża, może wysłać fragmenty kości do kanału kręgowego, co nazywa się pęknięciem. Większość złamań kręgosłupa występuje w wyniku poważnych urazów ciała w wyniku wypadków samochodowych, upadków i innych silnych uderzeń w ciało. Urazy mogą obejmować złamania kręgów kręgosłupa lub tak poważne, jak wyniszczające uszkodzenie rdzenia kręgowego, które może spowodować trwały paraliż. Niektóre mniejsze złamania można wyleczyć dzięki fizjoterapii i odpoczynkowi, jednak poważne złamania będą wymagały operacji w celu zmiany położenia kości i mogą obejmować paraliż, jeśli uraz uszkodził rdzeń kręgowy. Złamania i zwichnięcia kręgosłupa mogą uciskać, ściskać, a nawet rozrywać rdzeń kręgowy. Złamania mogą wystąpić w dowolnym miejscu wzdłuż kręgosłupa, w tym w odcinku szyjnym, piersiowym i lędźwiowym kręgosłupa. Spondyloliza Spondyloliza dotyczy niestabilności określonych kości w dolnej części pleców. Jest to bardzo częsta przyczyna bólu pleców, szczególnie u nastolatków. Gimnastycy, którzy wykonują ćwiczenia, które wyginają i wyginają plecy, są często ofiarami spondylolizy lub kręgozmyku. Powoduje Kręgozmyk i spondyloliza są spowodowane niestabilnością stawów w dolnej części pleców. Tylna część kręgów kręgowych ma stawy fasetowe, które działają jak zawiasy, umożliwiając naszym kręgosłupom skręcanie i zginanie. Czasami jednak tylny element może pęknąć. Albo z powodu dziedziczności, albo zużycia, część tylnego elementu zwanego pars interarticularis może pęknąć, powodując wysunięcie się kręgów do przodu z ich prawidłowej pozycji. Spondyloliza występuje, gdy zawias PARS jest pęknięty, ale kręgi nadal znajdują się we właściwej pozycji. Kręgozmyk występuje, gdy pęknięty PARS pozwolił kręgom wysunąć się do przodu z prawidłowej pozycji. Nieleczona spondyloliza może prowadzić do kręgozmyku. Objawy Co ciekawe, w wielu przypadkach kręgozmyk może nie dawać żadnych objawów, więc większość ludzi może nie wiedzieć, że go ma. Ból pleców jest najczęstszym objawem, szczególnie w dolnej części pleców. Ten ból pleców można pomylić z napięciem mięśni. Skurcze mięśni, które występują w wyniku spondylolizy, mogą powodować ogólne uczucie sztywności pleców i mogą wpływać na postawę. Diagnoza Poniżej przedstawiono niektóre narzędzia diagnostyczne, których lekarz może użyć, aby uzyskać wgląd w stan pacjenta i ustalić najlepszy plan leczenia. Historia medyczna: Przeprowadzenie szczegółowej historii medycznej pomaga lekarzowi lepiej zrozumieć możliwe przyczyny bólu pleców i szyi, co może pomóc w określeniu najbardziej odpowiedniego leczenia. Badanie fizykalne: Podczas badania fizykalnego lekarz spróbuje zlokalizować źródło bólu. Można również przeprowadzić proste testy elastyczności i siły mięśni. Promienie rentgenowskie są zwykle pierwszym krokiem w metodach badań diagnostycznych. Zdjęcia rentgenowskie pokazują kości i przestrzeń między kośćmi. Mają jednak ograniczoną wartość, ponieważ nie pokazują mięśni i więzadeł. MRI (obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego) wykorzystuje pole magnetyczne i fale radiowe do generowania bardzo szczegółowych obrazów wnętrza ciała. Ponieważ promienie rentgenowskie pokazują tylko kości, rezonans magnetyczny jest potrzebny do wizualizacji tkanek miękkich, takich jak dyski w kręgosłupie. Ten rodzaj obrazowania jest bardzo bezpieczny i zwykle bezbolesny. Tomografia komputerowa / mielogram: Tomografia komputerowa jest podobna do rezonansu magnetycznego, ponieważ dostarcza informacji diagnostycznych na temat wewnętrznych struktur kręgosłupa. Mielogram służy do diagnozowania wybrzuszenia dysku, guza lub zmian w kościach otaczających rdzeń kręgowy lub nerwy. Miejscowy środek znieczulający jest wstrzykiwany w dolną część pleców, aby znieczulić ten obszar. Następnie wykonuje się nakłucie lędźwiowe (nakłucie lędźwiowe). Barwnik jest wstrzykiwany do kanału kręgowego, aby ujawnić, gdzie leżą problemy. Elektrodiagnostyka: Testy elektryczne nerwów i rdzenia kręgowego mogą być wykonywane jako część diagnostyki. Testy te, zwane elektromiografią (EMG) lub somato sensorycznymi potencjałami wywołanymi (SSEP), pomagają lekarzowi zrozumieć, w jaki sposób twój stan wpływa na twoje nerwy lub rdzeń kręgowy. Scyntygrafia kości: Obrazowanie kości służy do wykrywania infekcji, nowotworów złośliwych, złamań i zapalenia stawów w dowolnej części szkieletu. Skany kości są również wykorzystywane do znajdowania zmian do biopsji lub wycięcia. Dyskografia służy do określenia wewnętrznej struktury dysku. Wykonywany jest za pomocą miejscowego środka znieczulającego i wstrzyknięcia barwnika do krążka pod kontrolą rentgena. Wykonuje się zdjęcie rentgenowskie i tomografię komputerową, aby zobaczyć skład dysku i określić, czy jego struktura jest normalna, czy nienormalna. Oprócz wyglądu dysku lekarz zauważy ból związany z tym zastrzykiem. Zaletą dyskogramu jest to, że umożliwia lekarzowi potwierdzenie poziomu dysku, który powoduje ból. Zapewnia to większy sukces operacji i zmniejsza ryzyko operacji na niewłaściwym krążku. Zastrzyki: Zastrzyki przeciwbólowe mogą złagodzić ból pleców i dostarczyć lekarzowi ważnych informacji o Twoim problemie, a także zapewnić terapię pomostową. Leczenie Podczas leczenia spondylolizy należy zawsze rozważyć leczenie zachowawcze. Niechirurgiczne metody leczenia obejmują odpoczynek i powstrzymanie się od zwykłych czynności, przyjmowanie leków przeciwzapalnych oraz włączenie programu rozciągania i wzmacniania. Podczas gdy więzadła i mięśnie mogą pomóc w utrzymaniu kręgów na miejscu, z czasem może być konieczna operacja w celu zainstalowania oprzyrządowania chirurgicznego lub przeszczepów kostnych, które blokują kręg na miejscu, aby nie wysunął się z pozycji i nie uszkodził nerwów rdzeniowych. Operacja może obejmować fuzję i/lub śruby i pręty. Skąd mam wiedzieć, czy grozi mi kręgozmyk? Osoby z rodzinną historią spondylolizy lub słabych kręgów są bardziej podatne na rozwój choroby. Ponadto sportowcy zaangażowani w czynności, które powodują duży nacisk na plecy, tacy jak piłkarze i ciężarowcy, są bardziej narażeni na złamanie kręgów, co sprzyja poślizgowi.

Ortopedia Onkologiczna Jako certyfikowany przez komisję neurochirurg wyszkolony w ramach stypendium, dr Assina........... BÓL RAKOWY Ból może być spowodowany samą chorobą lub leczeniem. Chociaż nie wszystkie osoby z rakiem odczuwają ból, jest on powszechny u osób z rakiem. Prawie 30% do 50% osób z rakiem doświadcza bólu podczas leczenia, a 70% do 90% osób z zaawansowanym rakiem odczuwa ból. Około 95% osób cierpiących na przewlekły ból nowotworowy można z powodzeniem leczyć za pomocą dostępnych obecnie terapii lekowych i niefarmakologicznych. Wraz z przewlekłym bólem nowotworowym niektórzy chorzy doświadczają ostrych napadów bólu, gdy nie cały ból jest kontrolowany przez leki lub terapię. Ten ból, znany jako ból przebijający, może być również kontrolowany za pomocą leków. Powoduje Do najczęstszych przyczyn bólu nowotworowego należy sama choroba nowotworowa oraz stosowane w leczeniu choroby nowotwory. Ucisk guza na jeden z organów ciała lub na kość lub nerwy może powodować ból. W niektórych przypadkach rak może powodować ból, gdy naczynia krwionośne zostaną zablokowane przez guz. Istnieje wiele metod leczenia raka, a niektóre są mniej niż przyjemne. Należy jednak zauważyć, że nie wszystkie osoby leczone z powodu raka doświadczają wszystkich skutków ubocznych tych terapii. Jedna osoba może doświadczyć efektu ubocznego, którego inna nigdy nie doświadczy. Inną ważną kwestią, o której należy pamiętać, jest to, że wielu skutkom ubocznym leczenia można skutecznie zapobiegać w niektórych przypadkach i leczyć, jeśli wystąpią. Ból związany z leczeniem Chemioterapia: W zależności od stosowanego leku, chemioterapia może często powodować liczne działania niepożądane. Częste działania niepożądane chemioterapii obejmują owrzodzenia jamy ustnej, drętwienie, bolesne odczucia w stopach, nogach, palcach, dłoniach i ramionach, zaparcia, biegunkę, nudności, wymioty i skurcze brzucha. Może również wystąpić ból kości i stawów. Opcje chirurgiczne: Ból pooperacyjny może wynikać z chirurgicznego leczenia raka. Procedury takie jak biopsje, pobieranie krwi, nakłucia lędźwiowe i zabiegi laserowe mogą powodować ból. Bez względu na przyczynę, większość rodzajów bólu nowotworowego można leczyć za pomocą terapii lekowych i niefarmakologicznych. Leczenie Należy zauważyć, że ból nowotworowy jest bardzo uleczalny. Prawie 90% pacjentów z bólem nowotworowym odczuje ulgę, stosując kombinację leków. Podczas gdy ból nowotworowy jest zwykle leczony lekami, inne metody leczenia, takie jak terapia iniekcyjna, radioterapia, chirurgia, relaksacja, biofeedback i obrazowanie, mogą być stosowane z lekami, aby jeszcze bardziej złagodzić ból. Lekarstwo przeciwbólowe W leczeniu łagodnego do umiarkowanego bólu można stosować nieopioidy, takie jak acetaminofen i (NLPZ), takie jak aspiryna i ibuprofen. Wiele z tych leków jest dostępnych bez recepty, podczas gdy inne wymagają recepty. W leczeniu bólu o nasileniu od umiarkowanego do silnego można stosować opioidy, takie jak morfina, hydromorfon, oksykodon, hydrokodon, kodeina, fentanyl i metadon. Leki te są dostępne na receptę. Nonopioidy mogą być łączone z opioidami w przypadku umiarkowanego do silnego bólu. Leki przeciwdepresyjne, takie jak amitryptylina, imipramina, doksepina i trazodon, mogą być stosowane w leczeniu mrowienia i pieczenia. Inną opcją są leki przeciwpadaczkowe, takie jak gabapentyna. Na te leki potrzebna jest recepta. Ból nowotworowy spowodowany obrzękiem można leczyć sterydami, takimi jak prednizon i deksametazon. Na te leki potrzebna jest recepta. Jak przyjmuje się lek przeciwbólowy Większość leków przeciwbólowych przyjmuje się doustnie. Leki doustne są łatwe do przyjęcia i zwykle kosztują mniej niż inne rodzaje leków. Jeśli masz trudności z połykaniem lub z innego powodu nie możesz przyjąć tabletki lub płynu, istnieją inne sposoby uzyskania tych leków. Obejmują one: Lek, który rozpuszcza się w odbytnicy i jest wchłaniany przez organizm, znany jako czopki doodbytnicze. Plastry wypełnione lekiem i umieszczane na skórze, znane jako plastry przezskórne. zastrzyki Wiele rodzajów zastrzyków może przynieść ulgę w bólu. Większość zastrzyków wykorzystuje rurkę lub igłę do umieszczania leku bezpośrednio w ciele. Rodzaje iniekcji obejmują: Podskórnie - lek umieszcza się tuż pod skórą za pomocą małej igły. Dożylnie - lek podaje się bezpośrednio do żyły przez igłę, która pozostaje w żyle. Znieczulenie zewnątrzoponowe lub dooponowe - lek jest wprowadzany bezpośrednio do pleców za pomocą małej rurki. Większość tych zastrzyków daje ulgę w bólu, która utrzymuje się przez wiele godzin. Podskórne i domięśniowe – bardziej znane jako „zastrzyki”, te zastrzyki są wprowadzane głębiej w skórę lub mięsień za pomocą igły. Te zastrzyki nie są zalecane do długotrwałego leczenia bólu nowotworowego. Ciągłe zastrzyki w skórę i mięśnie mogą być bolesne. STYMULATOR RDZENIA KRĘGOWEGO Stymulacja rdzenia kręgowego pomaga złagodzić przewlekły ból pleców, rąk i nóg. Głównym celem wszczepienia stymulatora rdzenia kręgowego jest pomoc pacjentowi w radzeniu sobie z bólem bez ciągłego uzależnienia od narkotyków, które mogą uszkodzić narządy wewnętrzne i skrócić życie. Stymulator rdzenia kręgowego jest stosowany, gdy niechirurgiczne metody leczenia bólu nie przynoszą ulgi w bólu. Jest to wszczepione urządzenie, które wysyła niskie poziomy energii elektrycznej bezpośrednio do rdzenia kręgowego w celu złagodzenia bólu. Umieszczenie stymulatora rdzenia kręgowego składa się z przewodów elektrycznych i baterii. Umieszczenie stymulatora wymaga dwóch osobnych nacięć. Jeden w środkowej części pleców i jeden w okolicy powyżej pośladka. Stymulatory rdzenia kręgowego są ogólnie wskazane dla pacjentów z bólem pleców i nóg, u których zawiodły inne metody kontroli bólu i które przeszły pomyślnie próbę stymulacji rdzenia kręgowego. Większość pacjentów miała w przeszłości operację kręgosłupa, a inni mogą mieć inne przewlekłe zespoły bólowe. Umieszczenie stymulatora Umieszczenie stymulatora rdzenia kręgowego składa się z przewodów elektrycznych i baterii. Umieszczenie stymulatora wymaga dwóch osobnych nacięć. Jeden w środkowej części pleców i jeden w okolicy nad pośladkiem. Po wykonaniu nacięcia w plecach usuwa się niewielką część kości, odsłaniając rdzeń kręgowy. Następnie elektrody stymulatora rdzenia kręgowego umieszcza się pod kością, bezpośrednio na powierzchni rdzenia kręgowego. Przewody są następnie wprowadzane pod skórę do obszaru powyżej pośladków, gdzie są podłączone do baterii. Stymulacja rdzenia kręgowego w przypadku bólu: czy jestem kandydatem? Stymulatory rdzenia kręgowego są ogólnie wskazane dla pacjentów z bólem pleców i nóg, u których zawiodły inne metody kontroli bólu i które przeszły pomyślnie próbę stymulacji rdzenia kręgowego. Większość pacjentów miała w przeszłości operację kręgosłupa, a inni mogą mieć inne przewlekłe zespoły bólowe. ​ Zagrożenia i możliwe komplikacje Jak w przypadku każdej operacji, istnieją małe, ale możliwe komplikacje. W przypadku stymulatorów rdzenia kręgowego są to: Osłabienie, drętwienie, nowy lub gorszy ból Paraliż Zakrzepy krwi w nogach lub płucach Zakażenie wymagające usunięcia stymulatora rdzenia kręgowego Krwawienie Nieprawidłowe położenie elektrody stymulatora rdzenia kręgowego Migracja elektrody stymulatora rdzenia kręgowego Uporczywy ból pomimo umieszczenia stymulatora rdzenia kręgowego Istnieją 4 możliwe wyniki każdej operacji Twoje objawy lub ból mogą ulec całkowitej poprawie. Twoje objawy lub ból mogą ulec częściowej poprawie. Twoje objawy lub ból mogą być takie same jak przed operacją. Twoje objawy lub ból mogą być gorsze niż przed operacją. Po operacji Bezpośrednio po operacji możesz odczuwać bolesność w miejscu nacięcia i będziesz zachęcany do odpoczynku. Jednak będziesz zachęcany do chodzenia następnego dnia. Po zabiegu pacjenci zwykle zostają na noc. Ryzyko związane z zabiegiem to krwawienie, infekcja, uraz rdzenia kręgowego związany z przemieszczaniem się ołowiu (co może powodować osłabienie nóg, drętwienie i trudności w chodzeniu), brak łagodzenia bólu. Stymulator włącza się zazwyczaj 2 tygodnie po zabiegu. Pacjentów zachęca się, aby nie wykonywali skręcania, zginania ani podnoszenia ciężarów przez 3 tygodnie. Pozwala to stymulatorowi osiąść na miejscu. ​ KYFOPLASTYKA Kyfoplastyka to zabieg mający na celu powstrzymanie bólu spowodowanego złamaniem kręgosłupa. Ta minimalnie inwazyjna procedura wypełnia złamaną kość cementem, aby złagodzić ból pleców spowodowany złamaniem kompresyjnym kręgów. Najczęstszą przyczyną złamań kompresyjnych jest osteoporoza, jednak inne przyczyny to nowotwory, infekcje i urazy. Kyfoplastyka balonowa polega na wprowadzeniu przez chirurga balonu do trzonu kręgu i nadmuchaniu go, aby zapewnić miejsce na specjalny cement. Wprowadzany jest płynny cement, który szybko twardnieje. Ta procedura jest zwykle powtarzana po drugiej stronie pleców. Chirurg rutynowo pobiera próbki kości (biopsja), aby upewnić się, że kość nie ma śladów guza lub infekcji. Kyfoplastyka balonowa: Minimalnie inwazyjna procedura, która wypełnia złamaną kość cementem i łagodzi ból pleców Kręgosłup: kości z tyłu Złamanie kompresyjne: Spłaszczenie kości w plecach, które zwykle powoduje znaczny ból Jakie są przyczyny złamań kompresyjnych? Najczęstszą przyczyną złamań kompresyjnych jest osteoporoza, jednak inne przyczyny to nowotwory, infekcje i urazy. Jak to się diagnozuje? Twój lekarz uzyska dokładny wywiad i zbada Twój kręgosłup oraz siłę, refleks i czucie. Twój lekarz może zlecić badania obrazowe, aby spojrzeć na kręgosłup. CT (tomografia komputerowa): zostaniesz umieszczony w skanerze na krótki okres czasu. Na tych zdjęciach bardzo dobrze widać złamania kości. MRI (obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego): wytwarza obrazy za pomocą magnesu i fal radiowych. Te zdjęcia bardzo dobrze pokazują mięśnie i nerwy i pozwalają lekarzowi określić, czy złamanie jest nowe czy stare. ​ Ryzyka i możliwe komplikacje Jak w przypadku każdej operacji, istnieją małe, ale możliwe powikłania. Do kyfoplastyki należą: Osłabienie, drętwienie, nowy lub gorszy ból Paraliż Zakrzepy krwi w płucach Zakażenie Dodatkowe złamania kości Krwawienie Odma opłucnowa – wyciek powietrza do jamy klatki piersiowej. Istnieją 4 możliwe wyniki każdej operacji Twoje objawy lub ból mogą ulec całkowitej poprawie. Twoje objawy lub ból mogą ulec częściowej poprawie. Twoje objawy lub ból mogą być takie same jak przed operacją. Twoje objawy lub ból mogą być gorsze niż przed operacją. Chirurgia Chirurg wykonuje 3-milimetrowe nacięcie po jednej stronie pleców i małą rurkę wprowadza do kości pod kontrolą rentgena. Następnie balon jest wprowadzany do trzonu kręgu i nadmuchiwany, aby zapewnić miejsce na specjalny cement. Wprowadzany jest płynny cement, który szybko twardnieje. Ta procedura jest zwykle powtarzana po drugiej stronie pleców. Chirurg rutynowo pobiera próbki kości (biopsja), aby upewnić się, że kość nie ma śladów guza lub infekcji. Procedura trwa od 45 minut do 1 godziny na jednym poziomie. Pacjenci zwykle wracają do domu następnego dnia. Przybijanie / przypinanie kości Przypinanie kości to rodzaj operacji mającej na celu naprawienie złamanej (złamanej) kości. Inną nazwą przypinania kości jest naprawa złamania i stabilizacja wewnętrzna. Przezskórne unieruchomienie jest techniką stosowaną przez chirurgów ortopedów do stabilizacji niestabilnych złamań. Przezskórne unieruchomienie polega na wprowadzeniu drutów przez skórę osoby w celu ustabilizowania złamanej kości. Gwoździowanie kości wykorzystuje szpilki, śruby lub płytki, aby pomóc utrzymać złamane kości razem, aby mogły prawidłowo się goić. Jedną z aktualnych zasad mocowania ortopedycznego jest to, że kości goją się lepiej, jeśli fragmenty złamania są mocno dociśnięte do siebie. Po operacji Bezpośrednio po operacji możesz odczuwać bolesność w miejscu nacięcia i będziesz zachęcany do odpoczynku. Jednak będziesz zachęcany do chodzenia następnego dnia. Niektórych pacjentów można zachęcać do noszenia ortezy lędźwiowej w celu podparcia pleców w miarę gojenia się pleców. ​